نقد و بررسی فیلم درس پیانو؛ فیلمی با نقطه اوج خیلی گوتیک!

فرارو- این فیلم بازآفرینی سینمایی یک نمایشنامه بسیار زیبا از آکوست ویلسون است که در پیتسبورگ دهه ۱۹۳۰ اتفاق می‌افتد.

به گزارش فرارو به نقل از گاردین، هشت سال پیش، دنزل واشنگتن به عنوان تهیه کننده، کارگردان و ستاره، یک بازسازی سینمایی هوشمندانه و عمیق از نمایشنامه حصارها، اثر آگوست ویلسون را ساخت، که تداعی غنی و پر طنین از تاریخ آفریقایی-آمریکایی است. اکنون، واشنگتن تنها به‌عنوان یکی از تهیه‌کننده‌ها، نمایشنامه دیگری از ویلسون را روی پرده آورده است. «درس پیانو» پنجمین فیلم از چرخه حماسی ویلسون در پیتسبورگ است که با الهام از تئاتر اخیر این نمایشنامه در برادوی با حضور اکثر بازیگران اصلی، اقتباس گرفته شده است. درس پیانو یکی دیگر از آثاری است که به زیبایی برای سینما بازسازی شده است. هرچند با وجود عناصر شگفت‌انگیز، حتی کمی گیج‌کننده، ماوراء طبیعی و ملودراماتیک شاید برای اجرا بر روی صحنه مناسب‌تر باشد.

مالکوم واشنگتن، پسر دنزل، در این فیلم اولین تجربه کارگردانی خود را به دست آورد. ویرجیل ویلیامز مسئولیت نوشتن فیلمنامه اقتباسی «درس پیانو» را برعهده داشت. جان دیوید واشنگتن، دیگر پسر دنزل، در این فیلم نقش یک سهامدار سابق در دهه ۱۹۳۰ در پیتبورگ را بازی می‌کند. هیچکس در این فیلم به معنای متعارف، درس پیانو نمی‌دهد و نمی‌گیرد. در اینجا پیانو خود یک درس است، اما درک این درس دشوار است. پیانوی این فیلم با تصاویری از اجداد خانوادگی از دوران بردگی حک شده است و یک شی پر اهمیت برای برنیس، دختر این خانواده، است. اگرچه او به نوعی طاقت نواختن آن را ندارد. زندگی عاطفی این خانم فلج شده و روح آسیب دیده‌اش دیگر طاب آواز خواندن را ندارد. پس آیا او باید به برادرش اجازه دهد پیانو را در ازای پول نقد بفروشد، آن خاطرات سنگین را رها کند و اجازه دهد خانواده‌اش صعود اجتماعی خود را آغاز کنند؟ یا اینکه ارزش پیانو چیزی فراتر از اینها است؟

ویلسون‌ها به راستی یک خانواده کلاسیک هستند: یک میز آشپزخانه خانوادگی که در اطراف آن بحث، حکایت، درگیری، آهنگ یا آشتی‌های پر از اشک و خنده وجود دارد. ساموئل ال جکسون نقش دوکر عاقل، اما پرشور را بازی می‌کند که خواهرزاده بیوه‌اش برنیس و دختر جوانش ماره با او زندگی می‌کنند. زمانی که بوی ویلی، برادر بداخلاق برنیس، در سپیده دم با دوست بی‌گناه و خوش‌ذات‌اش لیمون، با نقشه‌های بزرگی که در ذهن دارد برنیس را خشمگین می‌کند، دوکر حسابی سرگرم می‌شود. برنیس (شاید به ناحق) بوی ویلی را به خاطر جرمی که به مرگ شوهرش ختم شد، سرزنش می‌کند.

از دیگر بازدیدکنندگان این خانه می‌توان به اوری، یکی دیگر از بچه‌های محله آنها اشاره کرد که شغل جدیدش به عنوان واعظ باعث تعجب و حیرت بوی ویلی است. حتی برنیس هم کاملاً اوری را باور نمی‌کند، از این رو در پاسخ دادن به پیشنهاد ازدواج اوری مردد است. وینینگ بوی، عموی این خواهر و برادر و برادر بزرگ‌تر دوکر یک خواننده سابق، نوازنده پیانو و مردی خوشگذران است که اکنون در دوران بازنشستگی خود، دچار حملات مالیخولیایی شده است. همه این افراد قرار است با بازگشت ناگهانی بوی ویلی تحت تأثیر قرار بگیرند و شایعاتی را آغاز کنند که او در واقع صاحب زمین سفید پوست و نواده برده ارباب را که روحش اکنون در خانه دوکر ظاهر می‌شود را کشته است.

نقطه اوج فیلم بسیار گوتیک است. اگرچه فیلم به وضوح از بیننده دعوت می‌کند این روح را به عنوان یک استعاره در نطر بگیرند، اما باید به معنای واقعی کلمه سطحی بررسی شود. ممکن است بینندگان به این فکر کنند آیا داستان اصلاً به وجود یک روح نیازی داشت یا خیر. با این حال بازیگران مشهور این فیلم روابط پیچیدگی خانوادگی را به خوبی به تصویر کشیده‌اند. این فیلم امواجی از احساسات و سپس لحظاتی از سکوت و آرامش به همراه دارد. موسیقی متن فوق‌العاده و دیالوگ‌ها نیز تأثیر خاص خود را بر بیننده خواهند گذاشت.

«درس پیانو» در تاریخ ۱۸ آبان در سینما‌ها اکران شد و در تاریخ ۲ آذر در شبکه اینترنتی پخش فیلم و سریال نتفلیکس اکران خواهد شد. این فیلم از سوی منتقدان راتن تومیتوز امتیاز ۹۱ درصد خوب را بدست آورد.