هشت نکته درباره سخنان دوم بانکی‌پور: حواس‌تان به سفره مردم خودمان باشد

عصرایران در مطلبی به بررسی اظهارات اخیر بانکی پور پرداخت و نوشت: امیر حسین بانکی‌پور فرد، نماینده اصفهان در مجلس شورای اسلامی است؛ او چندی پیش، حرف زشت و ناروایی را درباره یکی از ملت‌های مسلمان و همسایه ایران زد که انتقاداتی را برانگیخت و امید می‌رفت یا اصلاح کند و با دستکم، تکرارش نکند و غائله ختم به خیر شود چرا که بعضی موضوعات را نباید بیش از حد، هم زد و تهوع آفرید!

او با انتقاد از آتاترک، بنیانگذار جمهوری ترکیه، گفته بود: او ضربه بزرگی به ترکیه زد به طوری که الان در ترکیه به طور متوسط هر مردی با ۱۵ زن شریک جنسی است، این عددی که گفتم متوسط است و ممکن است مردی ۵۰ شریک جنسی و دیگری ۵ شریک جنسی داشته باشد. این رهاورد کشف حجاب آتاترک است که ما الان داریم می‌بینیم و خیلی نگرانی به بار آورده است!

بانکی‌پور بعد از انتقادات گفت که برای حرف‌هایش سند دارد و به آمار منتشره توسط یک وبسایت آمریکایی استناد کرد و در گفت و گو با خبرگزاری خبرآنلاین، سخنانی گفت که جا دارد بدان بپردازیم:

۱ - کسانی که در جایگاه‌های رسمی هستند، باید این نکته بسیار ساده و پیش پا افتاده را بفهمند که سخن آن‌ها وزن، معنا و بازتاب متفاوتی دارد با حرف‌های یک شهروند معمولی!

آقای بانکی‌پور هم باید مانند خیلی‌های دیگر، متوجه این معنا باشد و برای کشور هزینه‌سازی نکند.

۲ - احتمالاً سواد انگلیسی بانکی‌پور به حدی کفایت نکرده که آمار سایت آمریکایی را درست متوجه شود. سایت آمریکایی که او بدان استناد کرده، نوشته است که هر مرد ترک در طول زندگی اش، با ۱۴.۵ نفر رابطه جنسی دارد. در حالی که بانکی پور، این چنین فهمیده که نوشته‌اند هر مردی همزمان با ۱۵ نفر «شریک جنسی» است.

البته هر گونه رابطه خارج از خانواده، ولو آن که یک نفر و یک مورد هم باشد، قبیح است ولی در مورد حاضر، سایت یک چیزی می‌گوید و بانکی‌پور چیز دیگری فهمیده و گفته است!

۳ - این معما هنوز در سپهر سیاسی ایران حل نشده است که چگونه می‌توانند آمارهای غربی‌ها را در جاهایی که به زیان ایران است؛ نادرست و غرض ورزانه بدانند ولی اگر آمار آن‌ها به کارشان بیاید، همان منابع را به قول بانکی‌پور در مصاحبه اخیرش، «معتبر» بدانند؟!

۴ - هر کسی می‌تواند درباره چهره‌های سیاسی و تاریخی، نظری داشته باشد و اعلام کند ولی یک سیاستمدار عاقل و با کفایت، هرگز درباره بنیانگذار کشور همسایه این گونه موهن و منفی سخن نمی‌گوید. آتاترک، شخصیت مهم تاریخ ترکیه است که اغلب شهروندان این کشور برایش احترام قائل هستند و بی‌احترامی یک سیاستمدار ایرانی به رهبر فقید ترک‌ها می‌تواند زمینه ساز واکنش متقابل شود و این، به سود دو ملتی نیست که با احترام و حسن همجواری، در کنار هم زندگی می‌کنند.

بانکی‌پور نمی‌داند که حرمت‌ها باید حفظ شوند و پرده دری نشود؟!

مشکل همان بند اول این نوشتار است که بعضی‌ها بعد از رسیدن به کرسی‌های وکالت و ریاست و وزارت، هنور متوجه نیستند که جایگاه‌شان فرق کرده و باید حتی در واژه گزینی هم دقت و احتیاط به خرج دهند.

۵ - حرف‌های بانکی پور، نه تنها توهین و تهمت به مردان ترکیه‌ای است که توهینی بزرگ‌تر به ده‌ها میلیون زن مسلمان این کشور است. اگر این ادعا درست باشد که هر مرد ترکیه‌ای ۱۵ شریک جنسی دارد، معنای دیگرش نیز این است که زنان ترکیه‌ای هم به طور متوسط ۱۵ شریک جنسی دارند چرا که نسبت ترکیب جمعیتی زنان و مردان در ترکیه تقریباً یکسان است.

این در حالی است که چنین وضعیت مبتذل، وقاحت بار و شرم آوری فقط در ذهن بانکی‌پور برقرار است و نه در ترکیه و نه در هیچ جای دیگر دنیا مصداق ندارد.

بد نیست بانکی‌پور و همفکرانش بدانند که طبق آخرین برآوردها، تقریباً نیمی از زنان ترکیه دارای حجاب شرعی هستند و این را در کنار آمار ایران بگذارید که آمار زنان ایرانی که حجاب شرعی دارند، زیر ۵۰ درصد است.

واقعاً چگونه یک نماینده مجلس، یک مرد، یک مسلمان و فراتر از همه، یک انسان می‌تواند ده‌ها میلیون مرد و زن پاکدامن را این گونه قذف کند و بعد با خاطر آسوده سر بر بالین بگذارد؟!

۶ - بانکی‌پور برای اثبات مدعای خود دست به دامن فیلم‌های ترکیه‌ای شده و گفته است: «شما فضای فیلم‌های ترکیه‌ای را هم نگاه کنید می‌بینید که این موضوع دارد با فرهنگ این کشور عجین می‌شود.» و سپس در جواب خبرنگار که آیا شما فیلم‌های ترکیه‌ای را می‌بینید گفته است: نه، من نمی‌بینم.

دو نکته درباره فیلم‌ها و سریال‌های ترکیه‌ای که بد نیست بدان اشاره کنیم این است که اولاً فیلم‌ها و سریال‌های ترکیه، فقط همان‌هایی نیستند که ایرانی‌ها پیگیرش هستند. فیلم‌ها و سریال‌های متعددی در ترکیه تولید می‌شود که اساساً فضایی که بانکی‌پور بدان اشاره دارد، در آن‌ها وجود ندارد و منزه هستند.

ثانیاً فیلم و سریال در ترکیه، یک صنعت پولساز است که الزاماً جامعه ترکیه را بازتاب نمی‌دهد، درست مانند فیلمفارسی‌های قدیمی که حال و هوایی مجزا از زندگی واقعی ایرانی‌ها داشتند. همین الان نیز همان اندازه که فیلم‌ها و سریال‌های ایرانی که در آن زن و شوهرها کنار هم حجاب کامل دارند، بازتاب زندگی واقعی خانواده‌های ایرانی است، فیلم‌ها و سریال‌های ترکیه‌ای نیز نشان دهنده واقعیت‌های زندگی ترک هاست!

۷ - بانکی‌پور در جواب منتقدان گفته است: بهتر است بجای تشکیک با ذهن بیدار و جستجوگر، به دنبال حقیقت نتایج کشف حجاب، که برهنگی و سپس فروپاشی خانواده‌ها را در بر دارد باشیم.

بانکی پور، با هزینه‌ای به نام توهین به زنان و مردان یک ملت، در نهایت خواسته ثابت کند که سیاست‌های آتاترک کار را به فروپاشی خانواده در ترکیه کشانده است و به آمار یک سایت آمریکایی هم استناد کرده و آن را معتبر دانسته است. غافل از این که در همان سایت، آمار طلاق و فروپاشی خانواده در ایران، بیشتر از ترکیه اعلام شده است.

مشکل اصلی این است که عده‌ای می‌خواهند حجاب را مترادف عفاف قلمداد کنند و این در حالی است که این دو، الزاماً لازم و ملزوم یکدیگر نیستند، یعنی هر زن محجبه ای، الزاماً عفیف نیست و هر زنی بی‌حجابی، بی‌عفت نیست. طلاق نیز، مقوله‌ای است غیر مرتبط با حجاب و هم زنان باحجاب و هم زنان بی‌حجاب درگیر این موضوع هستند.

اگر قرار بود بی‌حجابی در جامعه‌ای منجر به افزایش طلاق شود، کشورهایی مانند بزریل که نوع پوشش زنان‌شان را همه می‌شناسند، باید در صدر جدول طلاق‌های جهان بودند و حال آن طبق آمار همین سایت، ایران در رده ۱۳ طلاق جهان است و برزیل در رتبه ۸۵ (ترکیه هم نوزدهم است).

این که حجاب را به عنوان یک فریضه دینی و حتی بخشی از فرهنگ ایرانی ترویج کنند، امری شایسته است ولی فروکاستن مساله به آن و ندیدن عوامل بنیادین فرهنگی و معیشتی و حتی سیاسی در موضوع طلاق، بخشی از ساده انگاری مخربی است که به هزار تاسف در بسیار از امور و شؤون کشور شاهدش هستیم.

۸ - به بانکی‌پور و بانکی پورها که در دولت و مجلس و نهادهای تاثیرگذار بر سرنوشت ملت ایران هستند، توصیه می‌کنیم به جای سرشماری شرکای جنسی این و آن، به شمارش تعداد فزاینده فقرا در ایران خودمان بپردازند.

به جای سرک کشیدن به تختخواب دیگران، حواس‌تان به سفره مردم خودمان باشد و توان و زمان‌شان را به اصلاح وضعیت نابسامان داخلی به ویژه در حوزه اقتصاد اختصاص دهند که رسول خدا (ص) فرمودند: کاد الفقر ان یکون کفرا (فقر انسان را در آستانه کفر قرار می‌دهد).
می‌دانید یعنی چه؟ یعنی اقتصاد فشلی که درست کرده اند، مردم را فقیر می‌کند و آن‌ها را به کفر هم می‌کشاند و آقایان، در کشاکش کفر و ایمان که امری بنیادین است، درگیر پوشش زنان شده‌اند که امری نمادین است: خانه از پای بست ویران است، خواجه در بند نقش ایوان است.