این هواپیما در ابتدا قرار بود بسیار برتر از جنگنده F – ۱۶ ساخت آمریکا باشد. طراحان قصد داشتند KAI KF – ۲۱ را با ۵۰ درصد برد جنگی بیشتر و ۳۴ درصد طول عمر بیشتر بدنه نسبت به F – ۱۶، بسیار توانمند کنند. همچنین جنگنده کرهای به گونهای طراحی شده بود که تنها یک صندلی و دو موتور داشته باشد تا قابلیتهای مورد نظر را محقق کند.
جنگنده چند منظوره KAI KF – ۲۱ Baromae قرار است در نیروی هوایی کره جنوبی جای جنگندههای فانتوم را بگیرد. نام Boramae به معنای شاهین جوان یا شاهین جنگجو است.
به گزارش روزیاتو، توسعه این هواپیما برای اولین بار در سال ۲۰۰۱ توسط دولت کره جنوبی معرفی شد تا جایگزین F-۴D/E Phantom II و F-۵E/F Tiger IIهای قدیمی شود. یک سال بعد، تحقیق و توسعه روی جنگندهای که قرار بود پیشرفتهترین هواپیمای جهان از لحاظ تکنولوژیک در دسته هواپیماهای جت باشد، آغاز شد. این پروژه بسیار بلندپروازانه بود و با تاخیرهای متعدد در طراحی و توسعه مواجه شد.
این هواپیما در ابتدا قرار بود بسیار برتر از جنگنده F – ۱۶ ساخت آمریکا باشد. طراحان قصد داشتند KAI KF – ۲۱ را با ۵۰ درصد برد جنگی بیشتر و ۳۴ درصد طول عمر بیشتر بدنه نسبت به F – ۱۶، بسیار توانمند کنند. همچنین جنگنده کرهای به گونهای طراحی شده بود که تنها یک صندلی و دو موتور داشته باشد تا قابلیتهای مورد نظر را محقق کند.
با این حال، این طرح برای اجرا بیش از حد بلندپروازانه و پیچیده شد. علاوه بر این، توصیههای طراحی اولیه نیازمند ۵۰،۰۰۰ پوند (۲۰۰،۰۰۰ نیوتن) نیروی رانش از این دو موتور بود. نیروی هوایی کره جنوبی (ROKAF) در این موضوع مداخله کرد و طراحی را به یک هواپیمای نسل ۴.۵ تنزل داد. علاوه بر این، قابلیتهای پنهانکاری نیز به حداقل خود رسیدند.
در حالی که الزامات طراحی اولیه هواپیما کاهش یافته بود، طراحی فعلی (و نمونه اولیه هواپیما) نسبت به هواپیمای نسل چهارم پنهانکارتر باقی ماند. با این حال، این هواپیما دارای هیچ گونه محفظه سلاح داخلی نیست. بسته به نوع، KAI KF – ۲۱ دارای ۹ تا ۱۰ نقطه سخت خارجی برای تسلیحات است.
در حالی که اطلاعات بسیار محدودی در مورد تسلیحات بالقوه در هواپیمای KF – ۲۱ موجود است، فرض بر این است که این هواپیما مجهز به مسلسلهای پیشرفته، بمبها و موشکهای هوا به هوا باشد. این هواپیما دارای قابلیتهای چندمنظوره از جمله رهگیری، کروز با سرعت بالا و قابلیتهای جنگ الکترونیک است. قابل ذکر است که کره جنوبی مجبور بود بیشتر فناوریهای جنگی، ارتباطی و راداری این جنگنده را در داخل کشور بسازد.