بازی‌های اقتباسی از فیلم‌های سینمایی وجود دارند که قدمتشان تقریبا به طلوع مدیوم گیمینگ و بازی‌های ویدیویی باز می‌گردد و در حالی که آثار ضعیف و حتی بسیار بد در بین آن‌ها به شکل قابل توجهی دیده می‌شود، اما با بلوغ این صنعت دائما شاهد افزایش کیفیت برخی از این تجربه‌های تعاملی بودیم. تصمیم داریم به برخی از برترین تجربه‌های اقتباسی از سینما بپردازیم که این صنعت توانایی ارائه‌شان را دارد.
طی این مقاله بنا است به برخی از برترین بازی‌های ویدیویی اقتباسی از فیلم‌ها یا فرنچایز‌های سینمایی پرداخته و آن‌ها را زیر ذره‌بین قرار دهید.
به گزارش گیمفا، اقتباس‌های سینمایی از آثار صنعت گیمینگ همیشه با چالش‌ها و فراز و فرود‌های متعددی روبه‌رو بودند هر چند که طی چند سال اخیر شاهد اقتباس‌های با کیفیت‌تری نسبت به سابق هستیم. اما در طرف دیگر ماجرا بازی‌های اقتباسی از فیلم‌های سینمایی وجود دارند که قدمتشان تقریبا به طلوع مدیوم گیمینگ و بازی‌های ویدیویی باز می‌گردد و در حالی که آثار ضعیف و حتی بسیار بد در بین آن‌ها به شکل قابل توجهی دیده می‌شود، اما با بلوغ این صنعت دائما شاهد افزایش کیفیت برخی از این تجربه‌های تعاملی بودیم.
از همین رو امروز تصمیم داریم به برخی از برترین تجربه‌های اقتباسی از سینما بپردازیم که این صنعت توانایی ارائه‌شان را دارد.
بگذارید مقاله را با اثری آغاز کنیم که شخصا اعتقاد دارم به شدت آندرریتد بوده و آن طور که باید و شاید مورد توجه قرار نگرفت با وجود آن که تجربه‌ای که ارائه می‌داد بسیار سرگرم کننده و جذاب بود. Mad Max اثری اقتباسی از این مجموعه‌ای سینمایی با همین نام بود که چند ماه پس از اکران فیلم جدید این مجموعه یعنی Mad Max Fury Road در سال ۲۰۱۵ توسط Warner Bros Games به بازار عرضه شد. این بازی یک اثر اکشن ماجراجویی جهان باز بود که از قضا الگوبرداری‌های بسیاری از آثار دیگر ناشر خودش یعنی سری Batman Arkham در زمینه‌ی گیم‌پلی مبارزات تن به تن خود داشت!
Mad Max لزوما یک اقتباس مستقیم از Fury Road نبود بلکه می‌توان از آن به عنوان یک اقتباس کلی و نامه‌ای عاشقانه به تمام فیلم‌های این مجموعه یاد کرد که داستانی مناسب را در کنار گیم‌پلی‌ای جذاب و دنیایی وحشی ارائه می‌داد.
برخی مکانیزم‌های این اثر همچون ماشین اختصاصی شما و سیستم ارتقای آن جست‌وجو در جهان بازی را معنا دار کرده و سیستم مبارزات تن به تن سنگین آن نیز حسابی لذت بخش بود. این اثر حتی برخی المان‌های Survival همچون مدریت منابع همچون گلوله‌ی اسلحه، بنزین ماشین و حتی آب را معرفی می‌کرد که حسابی بر منطق کلی دنیای این اثر منطبق بود.
به طور کلی شخصا در آن دوره حسابی از تجربه‌ی این اثر لذت بردم و با وجود برخی مشکلاتش همچنان به نظرم این بازی لایق دریافت عشق بیشتری از سوی جامعه‌ی گیمینگ بود هرچند به نظر می‌رسد در طول سال‌ها گیمر‌های بیشتری به این بازی شانسی دوباره دادند و از آن لذت بردند به طوری که در حال حاضر وضعیت رضایت کاربران استیم از این اثر ۹۱ درصد است که بسیار خوش‌حال کننده است.
آثار ابرقهرمانی درصد زیادی را از آثار اقتباسی از سینما را در صنعت گیمینگ در دهه‌ی ۹۰ میلادی به خود اختصاص داده بودند و Batman: The Video Game نه تنها یکی از برترین آن‌ها به شمار می‌آید بلکه در نگاه بسیاری از طرفداران اولین بازی ویدیویی لایق برای نام Batman محسوب می‌شود! این عنوان یک اقتباس مستقیم از یکی از برترین فیلم‌های این ابرقهرمان یعنی Batman سال ۱۹۸۹ به کارگردانی Tim Burton و ایفای نقش Michael Keaton است و توانست به بهترین شکل حال و هوای این ابرقهرمان را در طراحی مراحل، فضاسازی و گیم‌پلی خود اعمال کند.
این اثر سیستم مبارزه‌ای بر پایه‌ی هنر‌های رزمی این کاراکتر ارائه می‌داد که درگیری با خلافکاران را حسابی لذت بخش می‌کرد و همچنین به پلیر اجازه‌ی استفاده از برخی از گجت‌های نمادین این کاراکتر همچون Batarang را می‌داد. عرضه‌ی این اثر روی کنسول NES ستایش‌های بسیاری را چه از سوی طرفداران و چه از سوی منتقدان به همراه داشت و بسیاری ترکیب پلتفرمینگ و المان‌های اکشن این اثر را در حد برخی از بهترین آثار این پلتفرم همچون Mega-Man می‌دانستند.
فرنچایز kingdom Hearts مجموعه‌ای بسیار مطرح نزد طرفداران دیزنی و به طور کلی ژانر نقش آفرینی است که بر پایه‌ی دنیا‌ها و کاراکتر‌های انیمیشنی دیزنی بنا شده است و داستان‌هایی کاملا تازه و اورجینال را در قالب دنیای اختصاصی خودش به پلیر‌ها ارائه می‌دهد.
این مجموعه در هر یک از قسمت‌هایش برخی از کاراکتر‌ها و دنیاهایشان را در داستان خود دخیل کرده و کنار هم قرار می‌دهد و در حالی که این روایت در قلب آن قرار می‌گیرد، المان‌های نقش آفرینی آشنا و المان‌هایی که در فرنچایز‌هایی همچون Final Fantasy مشاهده کردیم گیم‌پلی این آثار را تزئین می‌کنند.
از آن جایی که هر یک از نسخه‌های مجموعه به برخی از کاراکتر‌های مشخص از دنیای دیزنی می‌پردازند هر یک طرفداران خاص آن کاراکتر‌ها را نیز به خود جذب می‌کنند، اما در بین قسمت‌های مختلف این مجموعه نسخه‌ی دوم اثری است که بسیاری از آن به عنوان برترین قسمت این مجموعه یاد می‌کنند.
از داستان‌سرایی احساسی آن گرفته تا سیستم مبارزات سرگرم کننده و لذت بخش خصوصیات برجسته‌ی این اثر به شمار می‌آیند که وقتی چاشنی Pirates of The Caribbian، The Lion King و برخی دیگر از دنیا‌های جذاب دیزنی را به آن اضافه کنیم متوجه می‌شوید چرا بسیاری از گیمر‌ها این اثر را بسیار نزدیک به قلب خود نگه می‌دارند.
حال که صحبت از دیزنی است بگذارید به یکی دیگر از آثار اقتباسی از انیمیشن‌های سینمایی این کمپانی بپردازیم که حسابی بین گیمر‌های قدیمی مطرح است و برخی از آن جزو برترین تجربه‌های پلتفرمر خود یاد می‌کنند و آن بازی نیست جز Aladdin!
حقیقتا شخصا هرگز در طول زندگی‌ام کسی را ملاقات نکرده‌ام که انیمیشن Aladdin را تماشا کرده باشد و به شدت از آن لذت نبرده باشد، این انیمشن جادویی دارد که بسیاری از ما را در دوران کودکی محو خودش کرد و از همین رو مشاهده‌ی یک بازی ویدیویی از این انیمیشن دوست داشتنی نیز قطعا یک امر بسیار هیجان‌انگیز برای مخاطبان Aladdin و به طور کلی آثار دیزنی بود.
این عنوان دو بعدی در سال ۱۹۹۳ در دو ورژن مختلف عرضه شد؛ یکی از این ورژن‌ها توسط استودیوی Virgin Games USA برای کنسول Sega Genesis در دست ساخت قرار داشت در حالی که نسخه‌ای دیگر توسط کمپانی کپ‌کام و برای کنسول SNES نینتندو در دست توسعه بود و شاید برایتان جالب باشد که بدانید این اثر جزو اولین بازی‌هایی بود که Shinji Mikami در دوران کاری‌اش در کمپانی کپ‌کام در پروسه‌ی توسعه‌ی آن دخیل بوده و در سمت طراح در روند ساخت این بازی نقش داشت!
در حالی که این دو اثر تفاوت‌هایی با یکدیگر دارند، اما در آخر هر دو تجربه‌های پلتفرمر بسیار جذابی هستند که قطعا ارزش تجربه دارند و امروزه در کالکشن Disney Classic Games در دسترس است بنابراین اگر تا به حال این اثر را تجربه نکرده‌اید می‌توانید از طریق این کالکشن یکی از جذاب‌ترین تجربه‌های اقتباسی صنعت گیمینگ را تجربه کنید.
در گذشته طی یکی از مقالات ترس محورمان درباره‌ی عنوان The Thing صحبت کرده و خصوصیات برجسته‌ی آن صحبت کردیم و با توجه به مبحث مقاله‌ی امروزمان قطعا باید باز هم از این اثر نام ببریم. فیلم The Thing یکی از فیلم‌های بسیار عالی سینمای وحشت محسوب می‌شود که از قضا در سال ۲۰۰۲ یک بازی ویدیویی اقتباسی نیز از سوی استودیوی Computer Artworks دریافت کرد که باز هم توانست طرفداران ژانر وحشت را به وجد بیاورد.
یکی از خصوصیات بسیار برجسته‌ی این عنوان سوم شخص ترسناک المان‌های اعتماد محوری بود که روی گیم‌پلی آن اعمال شده بود و تغییرات بسیار جذابی را در روند تجربه‌ی بازی ایجاد کرده و همچنین کمی چاشنی اکشن نیز به هویتی که از فیلمش به ارث برده بود اضافه می‌کرد.
همراهان شما هر یک دارای میزان اعتماد مشخصی نسبت به شما هستند و با توجه به آن تصمیم می‌گیرند که آیا شما The Thing هستید یا خیر که در واقع در راستای تعمیم حس پارانویای فیلم این اثر حرکت می‌کند. لازم به ذکر است خالق این فیلم و نام آشنای سینمای وحشت یعنی John Carpenter نیز دارای یک حضور افتخاری در این بازی است.
جالب است که وقتی صحبت از آثار شوتر اول شخص می‌شود یکی از انقلابی‌ترین عناوین این ژانر که به راستی آن را به سمت جلو حرکت داد در واقع یک بازی اقتباسی از فیلم سینمایی است. قبل از آن که GoldenEye ۰۰۷ عرضه شود رسانه‌های گیمینگ آن دوره آن چنان اعتنایی به آن نمی‌کردند و بسیاری حتی انتظارات بسیار پایینی از این اثر داشتند چرا که این بازی طی رویداد Electronic Entertainment Expo سال ۱۹۹۷ نیز نمایشی ناموفق داشت، اما زمانی که در نهایت پا به بازار گذاشت به سرعت دنیای گیمینگ را همچون طوفان در بر گرفت.
جالب است بدانید GoldenEye ۰۰۷ قرار بود صرفا یک بازی On Rail Shooter سه بعدی باشد، اما در نهایت ایده‌های بازی تغییر و تصمیم بر ساخت یک اثر شوتر اول شخص گرفته شد. این تجربه ژانر شوتر را چندین قدم به سمت جلو حرکت داد و تا حدودی خودش را از ساختار پیشین این ژانر که در آثاری همچون Quake یا Doom دیده می‌شد جدا کرد. از هوش مصنوعی مطلوب تا اهداف مشخص و چند جانبه ارائه شده در مراحل به راستی GoldenEye ۰۰۷ را به یک تجربه‌ی بسیار درگیر کننده تبدیل می‌کرد.
مولتی پلیر هم نباید فراموش کنیم! بخش مولتی پلیر یکی از بزرگ‌ترین خصوصیات مثبت این بازی محسوب می‌شد؛ امکان بازی در نقش بسیاری از کاراکتر‌های تاریخ فرنچایز و طیف گسترده‌ای از اسلحه‌های متنوع برای انتخاب در کنار قابلیت Split Screen چهار نفره همه و همه این بازی را به یکی از ماندگارترین و تاثیرگذارترین عناوین ژانر شوتر تبدیل کردند که به الگویی برای آیندگان تبدیل شد.
فرنچایز Alien هم یکی از آن مجموعه فیلم‌هایی است که اقتباس‌های گیمینگ زیادی را به خود دیده است که البته همگی آن‌ها لزوما بازی‌های مطلوبی نبوده و بعضا حتی بسیار ضعیف ظاهر شده‌اند، اما با این وجود یک اثر تعاملی اقتباسی از این سری وجود دارد که نه تنها یکی از برترین اقتباس‌های گیمینگ از فرنچایز‌های سینمایی به شمار می‌آید بلکه یکی از آثار ترسناک خوش ساخت چندین سال اخیر نیز محسوب می‌شود.
Alien: Isolation یک داستان کاملا تازه را روایت می‌کند در حالی که در زمینه‌ی اقتباس قسمت ابتدایی سری فیلم‌ها را هدف قرار داده است که یکی از بزرگ‌ترین دلایل موفقیت این اثر محسوب می‌شود. این بازی در زمینه‌ی فضاسازی، اتمسفر و بازسازی محرک ترس کاملا به خصوصیات هویتی و ساختاری قسمت اول تکیه کرده و همین مسئله باعث می‌شود شاهد بازدهی بالایی در تمامی این بخش‌ها باشیم.
البته لازم به ذکر است داستان تازه‌ی این تجربه لزوما به معنای جدایی از قسمت ابتدایی نیست چرا که کاراکتر اصلی این بازی Amanda Ripley دختر Ellen Ripley نقش اصلی فیلم ابتدایی است که به نوبه‌ی خود بسیار هیجان‌انگیز است. به غیر از این مسئله گیم‌پلی بازی تاکید بسیاری بر مخفی‌کاری دارد که البته تا حد زیادی هم راستا با منبع الهام و منطق آن است که می‌تواند تجربه‌ی این بازی را حسابی دلهره‌آور کند. به طور کلی Alien: Isolation از آن دسته آثار اقتباسی با استاندارد‌های کیفی بالا است که همیشه در خاطر مخاطبان این فرنچایز باقی خواهد ماند.
امروزه همه در حال تجربه‌ی و لذت بردن Marvel’s Spider-Man ۲ و داستان کاملا اورجینال و تازه‌ی آن هستند، اما دهه‌ها قبل همانطور که در ارتباط با Batman نیز اشاره کردیم زیاد پیش می‌آمد که آثار ابرقهرمانی مستقیما از فیلم‌های سینمایی اقتباس بشوند و با گذر زمان، ورود به قرن جدید و تغییر نسل این اقتباس‌ها دائما نزدیک و نزدیک‌تر به منبع الهام خود می‌شدند. Spider-Man ۲ سال ۲۰۰۴ از آن دسته آثار اقتباسی مثال زدنی است که به خوبی می‌دانست می‌خواهد چکار کند و چه چیزی را به تصویر بکشد.
این عنوان تمام خصوصیات برجسته و دوست داشتنی فیلم خود را گرفته و آن را در قالب یک تجربه‌ی تعاملی جذاب پیاده‌سازی کرده است بدون آن که بخواهد ناگهان تغییرات بزرگ یا عجیب و غریب در متریال اصلی به وجود بیاورد و دقیقا به همین دلیل است که این عنوان هنوز تا همین امروز نیز به عنوان یکی از برترین بازی‌های ابرقهرمانی شناخته می‌شود.
یکی از بزرگ‌ترین نوآوری‌ها و جهش‌های Spider-Man ۲ نسبت به تجربه‌های پیشین دوست عنکبوتی ما در صنعت گیمینگ پیاده‌سازی صحیح و تکامل سیستم تار زنی بود که در آن دوران خود به تنهایی یکی از لذت بخش‌ترین ابعاد این تجربه‌ی تعاملی به شمار می‌آمد. دقیقا همین اثر پایه گذار المانی بود که دائما در طول سال‌ها و دهه‌ها پرورش و تکامل یافت و امروزه به سیستم تار زنی عمیق و لذت بخشی تبدیل شده است که در آثار مدرن این ابرقهرمان از جمله Marvel’s Spider-Man ۲ مشاهده می‌کنیم.
همچنین بسیاری از منتقدان و پلیر‌ها در آن دوران محو دنیای پویا و المان‌های Sandbox جذاب این بازی شده بودند که به عنوان یک بازی ابرقهرمانی آزادی عمل قابل توجهی را در اختیار پلیر قرار می‌داد. البته لازم به ذکر است که این توصیفات مربوط به نسخه‌ی کنسولی این اثر است؛ آه! یادش بخیر در آن دوران بعضا بازی‌هایی مشاهده می‌کردید که نسخه‌های کنسولی و PC آن‌ها تفاوت‌های بسیار بزرگی با یکدیگر داشتند و گا‌ها حتی یک تجربه‌ی کاملا متفاوت زیر پرچم یک نام مشخص بودند.
ورژن کامپیوتر شخصی Spider-Man ۲ هم از این قاعده مستثنی نبود و اثری بسیار محدودتر نسبت به نسخه‌ی کنسولی محسوب می‌شد که به هیچ عنوان از آن سیستم تار زنی داینامیک برخوردار نبود و ساختار گیم‌پلی آن نیز بر پایه‌ی ژانر Beat’em Up طراحی شده بود. شاید بسیاری این نسخه را به یاد نیاورند یا اصلا آن را تجربه نکرده باشند، اما شخصا به راستی در آن دوران عاشق نسخه‌ی PC این اثر بودم و ده‌ها بار آن را به پایان رساندم، یک چیزی در ارتباط با این اثر به شدت مرا به سمت خودش جذب می‌کرد.
در طول تاریخ برخلاف فیلم‌هایی که به صورت اقتباسی از یک مجموعه خاص ساخته می‌شدند، بازی‌های اقتباسی از سینمایی همیشه عملکرد بهتری در پیاده‌سازی ایده‌های حیاتی و ریشه‌ای آن دارند. شاید دلیلش این مسئله باشد که بازی‌سازان ارزش بیشتری برای منبع الهام خود قائل هستند در حالی که بسیار دیده می‌شود کارگردان‌های فیلم‌های اقتباسی از بازی‌های ویدیویی بسیاری از خصوصیات هویتی منبع الهام خود را نادیده می‌گیرند و به کلی سعی می‌کنند چیزی خلق کنند که بعضا بسیار دورتر از چیزی است که طرفداران بازی‌های ویدیویی آن فرنچایز درخواستش را دارند.
امروز به برخی از آثاری پرداختیم که به بهترین شکل در دوران خود و قالب و ظرفیتی که داشتند ایده‌ها و اجزای هویتی یک فیلم یا فرنچایز را گرفته و آن را به یک تجربه‌ی تعاملی بسیار جذاب و به یادماندنی تبدیل کردند. لازم به ذکر است که آثار بسیار دیگری نیز وجود دارند که در این مقاله از آن‌ها یاد نشده است بنابراین شما می‌توانید در بخش نظرات آن‌ها را به اشتراک بگذارید.
طرز تهیه ترشی با انار؛ ۱۰ ترشی ترکیبی با طعمهای ترش و ملس 
بیوگرافی بازیگران جوکر ۲ فصل ۴ بانوان + عکسهای شخصی و حواشی سریال 
اگر این ۹ویژگی را دارید، صاحب قلبی از طلا هستید 
۱۰ فیلم برتر شارلیز ترون / بهترین فیلم‌های شارلیز ترون که حتما باید ببنید 
شخصیتمان در «آینده» چه شکلی می‌شود؟ آیا راهی برای پیشبینی هست؟ 
سفری به سرزمین باستانی الیمایی؛ حیرتانگیزین جاذبههای طبیعی و تاریخی مسجد سلیمان 
