یک مخزن کوچک دارویی قابل چسبیدن در دهان میتواند جایگزین تزریق سوزنی به بازو برای انتقال دارو به بدن شود.
هیچ کس تزریق و سوزن را دوست ندارد، اما متأسفانه برخی از داروها وجود دارند که فقط از طریق تزریق قابل تحویل به بدن هستند. با این حال این روند به لطف اختراع یک ریزمخزن مکنده که به جداره داخلی گونه در دهان میچسبد، ممکن است تغییر کند.
به گزارش ایسنا و به نقل از نیو اطلس، مشکل داروهای تزریقی در این است که آنها از مولکولهای نسبتاً بزرگی تشکیل شدهاند و اگر دارو به صورت خوراکی مصرف شود، این مولکولها توسط سیستم گوارشی از هم جدا میشوند، ضمن اینکه این مولکولها آنقدر بزرگ هستند که با عبور از دیوارههای روده وارد جریان خون نمیشوند.
آنها همچنین برای عبور از غشای مخاطی که پوشش داخلی گونهها (معروف به مخاط باکال) و قسمت زیرین زبان را تشکیل میدهد، بسیار بزرگ هستند. اینجاست که این ریزمخزن مکنده الهام گرفته از بازوهای مکنده اختاپوس وارد میشود.
این وسیله که توسط دانشمندان مؤسسه تحقیقاتی ETH زوریخ سوئیس ساخته شده است، با عرض ۱۰ میلیمتر و ضخامت شش میلیمتر، با داروی مورد نظر بارگیری میشود و سپس به سادگی با فشار دادن آن با دو انگشت از بیرون و درون، روی جداره داخلی گونه چسبانده میشود و شرایط خلاء که داخل ریزمخزن ایجاد میشود، غشای مخاطی زیر آن را میمکد و آن را بسیار نشتپذیر میکند.
به منظور افزایش بیشتر این نشتپذیری، یک ماده شیمیایی مشتق شده طبیعی که به دارو اضافه میشود، به طور موقت شبکه سلولی غشاء را شل میکند. در نتیجه محموله دارو از طریق مخاط باکال و تنها در عرض چند دقیقه وارد جریان خون میشود.
در آزمایشهایی که روی سگها انجام شد، این ریزمخزنهای مکنده داروها را با موفقیت وارد جریان خون کردند. سپس مخزن خالی نیز بر روی ۴۰ انسان مورد آزمایش قرار گرفت که اکثر آنها اظهار داشتند که این روش را بر تزریق ترجیح میدهند. گفتنی است که این ریزمخزنها تا نیم ساعت بدون ایجاد ناراحتی به گونههای داوطلبان چسبیده بودند.
نوانا پاونوویچ که رهبری این مطالعه را بر عهده داشت، گفت: ما یک نمونه اولیه داریم و قبلاً حق اختراع این فناوری را به ثبت رساندهایم. گام بعدی ما این است که این ریزمخزن مکنده را به گونهای تولید کنیم که مطابق با مقررات دارویی فعلی باشد.
این ابتکار در حال حاضر از طریق شرکتی موسوم به Transire Bio در حال تجاریسازی است و مقالهای در مورد آن به تازگی در مجله Science Translational Medicine منتشر شده است.