زندگی تا صد سالگی را فراموش کنید!

فرارو- "دیو چوکشی" یک پزشک آمریکایی و یک مقام بهداشت عمومی که به عنوان کمیسر سلامت شهر نیویورک فعالیت داشته با اشاره به اهمیت کیفیت و سالم بودن زندگی در مقایسه با طول عمر می‌نویسد: "زمانی که از بیماران ام در مورد اهداف بلند مدت سلامتی شان می‌پرسم به ندرت می‌گویند که می‌خواهند تا صد سالگی زندگی کنند. در عوض، آنان از پیری با استقلال و عزت، رها از درد و رنج و قادر بودن قدرت بازی کردن با نوه‌های شان می‌گویند. یک بیمار ۶۰ ساله که از آمفیزم* رنج می‌برد به من می‌گوید: من فقط دوست دارم شمع‌های کیک تولدم را بدون سرفه فوت کنم. با این وجود، واقعیت آن است که ایالات متحده مدت هاست برای رسیدن به یک هدف جسورانه در زمینه سلامتی عقب مانده است.

به گزارش فرارو به نقل از نیویورک تایمز، میانگین طول عمر در ایالات متحده حدود ۱.۵ برابر یک قرن پیش است که یک دستاورد خیره کننده محسوب می‌شود. با این وجود، به همان اندازه خیره کننده است که امید به زندگی در آمریکا اکنون در حال رکود می‌باشد. اداره سرشماری ایالات متحده پیش‌بینی می‌کند که تا سال ۲۰۳۴ میلادی برای نخستین بار در تاریخ، تعداد افراد بالای ۶۵ سال بیش از افراد زیر ۱۸ سال خواهد شد. جمعیت آمریکا به طور فزاینده‌ای حتی در سنین پایین‌تر از اعتیاد، سایر بیماری‌ها و آسیب‌های مزمن رنج می‌برند. وضعیت کنونی سیاستگذاری در امریکا در بحث‌های محدود در مورد این که چه کسی مستحق دریافت بیمه درمانی است و چه کسی شایستگی آن را ندارد غرق شده و به همین خاطر نمی‌توانیم با چالش‌ها مقابله کنیم.

پیش از آن که بتوانیم سلامت را بهبود بخشیم به یک رویکرد تازه برای صحبت در مورد سلامتی نیاز داریم. تمرکز ما نباید صرفا حول محور افزایش طول عمر باشد بلکه باید بر آن چه که به عنوان دوره سلامتی نامیده می‌شود تمرکز کنیم یعنی بر روی سال‌هایی که افراد می‌توانند انتظار داشته باشند در وضعیت خوب از نظر سلامتی زندگی کنند.

همان طور که "جان اف کندی" رئیس جمهور اسبق امریکا چندین دهه پیش گفته بود:برای یک ملت بزرگ کافی نیست که سال‌های جدیدی به زندگی اضافه کند. هدف ما باید این باشد که زندگی جدیدی به آن سال‌ها بیافزاییم.

بیایید با آن چه که برای هر یک از ما اهمیت دارد شروع کنیم: تولد‌های سالم. وقتی جوان‌تر هستیم بسیاری از ما دست نخورده بودن توانایی‌های مان با گذشت سال‌ها را بدیهی می‌پنداریم. با این وجود، با افزایش سن، هر تولدی که با شکوفایی در مقابل احساس ضعف سپری می‌شود به تجربه‌ای با ارزش تبدیل می‌شود. کشور‌های همتای مان پیش‌تر اقداماتی را برای متمرکز کردن دامنه سلامت در سیاستگذاری خود انجام داده اند. سنگاپور با میانگین طول عمر طولانی‌تر و جامعه‌ای که حتی سریع‌تر از امریکا پیر می‌شود در اصلاحات بهداشت ملی خود در سال گذشته متعهد شد که "درجهت جلوگیری یا به تاخیر انداختن بیماری ها" گام بردارد. بریتانیا هدف صریح افزایش امید به زندگی سالم را تا سال ۲۰۳۵ تا پنج سال تعیین کرده است. در ژاپن برنامه‌های محلی در حال حاضر بر روی طرح‌های سرمایه گذاری متمرکز شده اند تا به افراد مسن کمک کنند مهارت‌ها و دانش خود را با نسل‌های دیگر به اشتراک بگذارند مانند آموزش آشپزی و باغبانی به جوانان.

با این وجود، در ایالات متحده ما به طور دقیق طول زندگی سالم را برخلاف امید به زندگی اندازه گیری و گزارش نمی‌کنیم. بهترین تخمین‌ها نشان می‌دهند که میانگین امریکایی‌ها می‌توانند انتظار داشته باشند پس از سن ۶۵ سالگی یعنی دوره بازنشستگی تنها یک تولد را با سلامتی جشن بگیرند. این در حالیست که سنگاپور، بریتانیا و ژاپن به همراه کانادا، کاستاریکا و شیلی در حال حاضر میانگین دوره سلامت دست کم ۷۰ سال را گزارش کرده اند. با توجه به کاهش امید به زندگی سالم برای گروه‌های خاص مانند بومیان آمریکا، سیاه پوستان آمریکایی و آمریکایی‌های کم درآمد دستیابی به یک دوره سلامت هدف گذاری شده ۷۵ ساله ما را به تفکر درباره برابری در حوزه سلامتی سوق می‌دهد."

این پزشک در ادامه می‌افزاید: "اندازه گیری دامنه سلامت باید همراه با مهندسی مجدد سیستم‌های سلامت و اجتماعی مان باشد. افزایش دو برابری سرمایه گذاری ملی ما در حوزه مراقبت‌های اولیه به میزان حداقل ۱۰ سنت از هر دلاری که برای خدمات بهداشتی خرج می‌شود زیرساخت‌های پزشکی مان را فعال‌تر می‌سازد. در آن صورت ما در تشخیص و درمان زودهنگام بیماری‌ها و تمرکز مراقبت از بیمار با تکیه بر روابط قابل اعتمادی که در طول زمان ایجاد شده اند موثرتر خواهیم بود.

افزایش دسترسی به مراقبت‌های اولیه به این معنی است که نوآوری‌های پزشکی که امیدی برای معکوس کردن دیابت یا درمان هپاتیت ایجاد می‌کنند می‌توانند برای کسانی که از آن سود می‌برند در دسترس قرار گیرند. تعادل مجدد مخارج حوزه سلامت ملی به سوی مراقبت‌های اولیه باید بخشی از یک تغییر گسترده‌تر به سمت پیشگیری از بیماری باشد.

موسسه ملی سلامت می‌تواند با پیشرفت علم مرتبط با طول عمر سالم و ایجاد راه‌های بهتر برای متوقف کردن زوال شناختی و فیزیکی به ویژه با تسهیل تغییرات رفتاری مانند کاهش زمان بی تحرکی این تلاش‌ها را تقویت کند. تلاش برای بهبود دامنه سلامت باید سلامت روانی و عاطفی را با یکدیگر ادغام کند. دپارتمان‌های بهداشت با سیگار کشیدن، بیماری‌های عفونی و فشار خون مقابله کرده اند که اغلب منجر به افزایش چشمگیر امید به زندگی می‌شود. افزایش دامنه سلامتی مستلزم مقابله با سایر علل عمده ایجاد عوارض مانند اضطراب و تنهایی است. فقدان ارتباط اجتماعی می‌تواند خطر افسردگی و زوال عقل را افزایش دهد که اغلب منجر به چرخه معیوب بیماری و انزوا می‌شود.

افزودن یک دهه تولد سالم به زندگی آمریکایی‌ها ما را ملزم می‌سازد تا مسائلی فراتر از مراقبت‌های بهداشتی را در نظر بگیریم یکی از مهم‌ترین موارد در این میان موضوع مَسکَن است. یکی از بیماران من که سال‌ها برای ترک سیگار تلاش می‌کرد روزی که به آپارتمان جدیدش نقل مکان نمود سیگار را ترک کرد. زمانی که از او پرسیدم چه عاملی تغییر کرد که باعث شد او بتواند سیگار را ترک کند او پاسخ داد: "استرس کم‌تر و خواب بیش تر". این یک دستور العمل برای سلامتی بهتر بود که‌ای کاش می‌توانستم برای همگان تجویز کنم. مسکن هزینه دارد البته سایر نیاز‌های اساسی مانند غذای سالم و آموزش باکیفیت نیز هزینه به همراه خواهند داشت. با این وجود، باید بر روی این نیاز‌ها سرمایه گذاری کرد، زیرا باعث تقویت دامنه سلامت شده که خود بر روی اقتصاد تاثیر می‌گذارد.

نتیجه بررسی‌ای منتشر شده درمجله مرتبط با سن و پیری "نیچر ایجینگ" (Nature Aging) در سال ۲۰۲۱ میلادی نشان می‌داد که بهبود طول عمر و افزایش میانگین طول عمر تا یک سال سالانه ۷۲۵ میلیارد دلار ارزش دارد. کیفیت بهتر زندگی در سنین بالاتر می‌تواند بازدهی آبشاری برای جامعه فراهم کند. در صورت وجود سلامت با افزایش سن دانش و تخصص همراه با توانایی‌های فکری و شناختی برای تصمیم گیری به دست می‌آوریم".

*نابودی و تخریب پارانشیم ریوی است که منجر به از بین رفتن ویژگی ارتجاعی ریه و از بین رفتن دیوارهٔ کیسه‌های هوایی (حبابکی) ریه (آلوئول ها) می‌شود. آمفیزم حالتی است که در آن دیواره حبابچه‌های هوایی ریه ها، قابلیت کش آمدن و حالت ارتجاعی خود را از دست می‌دهند.