بودجه «سینمای کودک» کجا خرج می‌شود؟

امیر مشهدی‌عباس کارگردان سینمای ایران درباره تازه‌ترین فعالیت‌های خود گفت: ۲ طرح را از سال گذشته به بنیاد سینمایی فارابی و صندوق پروانه برای حضور در جشنواره فیلم کودک ارائه کرده بودیم و هنوز منتظر پاسخ هستیم. ۲ طرح داشتیم و قرار بود با فارابی به توافق برسیم که کدام یک را می‌توانیم به تولید برسانیم، اما بعد از چند ماه هنوز اعلام نظر نکرده‌اند.

به گزارش مهر، وی ادامه داد: با توجه به تأخیر افتاده برای اعلام آثار مورد حمایت، بعید می‌دانم دیگر فرصت تولید برای جشنواره کودک را داشته باشیم چرا که به‌صورت قطعی پایان مرداد را به‌عنوان آخرین مهلت ثبت‌نام آثار اعلام کرده‌اند.

این کارگردان در توضیح طرح‌های ارائه شده خود گفت: یک فیلمنامه به نام «اخمالوخان» را آماده کار دارم و عنوان طرح دیگر هم «اتاق فرار» بود که مربوط به گروه سنی نوجوان می‌شد. هنوز هم در انتظار اعلام نظر فارابی هستیم و اگر همین الان هم هر کدام را تأیید کنند، متأسفانه دیگر زمانی برای رساندن این آثار به جشنواره کودک نداریم.

مشهدی‌عباس درباره سرانجام فیلم قبلی خود با نام «دوچ» که پیش‌تر در جشنواره کودک رونمایی شده بود نیز عنوان کرد: این فیلم در جشنواره کودک سال ۹۷ حضور داشت. کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان در آن مقطع با همکاری فارابی چند فیلم را به سرانجام رساندند که علاوه بر «دوچ» فیلم‌هایی مانند «ضربه فنی» و «یدو» هم در همین قالب به تولید رسید. بعد از آنکه اکران «ضربه فنی» با موفقیت مواجه نشد، کانون تصمیم گرفت ۲ کار دیگر را به تلویزیون بفروشد که در سال ۹۸ این اتفاق افتاد و هر ۲ فیلم به پخش تلویزیونی رسیدند و اکران نشدند.

وی افزود: واقعیت، اما این است که فیلم «ضربه فنی» در زمان اکران، پخش مناسبی نداشت و افرادی فیلم را اکران کردند که برنامه مناسبی برای آن نداشتند. البته نمی‌خواهم یک طرفه به قاضی بروم، اما وقتی ارگان‌ها و نهاد‌ها در حساب و کتاب مالی کم و کسری می‌آورند، گاهی سراغ تهاتر می‌روند و در همین فرآیند هم «یدو» و «دوچ» هر ۲ به تلویزیون واگذار شدند.

این کارگردان سینمای کودک در پایان با اشاره مجدد به ۲ فیلمنامه‌ای که در انتظار تولید دارد، یادآور شد: شرایط تولید و اکران امروز در سینمای ایران به گونه‌ای است که برای ساخت فیلم کودک و نوجوان یا دولت باید حمایت کند یا سرمایه‌گذار توانمند پای کار بیاید. فیلمسازان این حوزه معمولاً سرمایه‌های شخصی آن‌چنانی ندارند که بتوانند مستقلاً فیلم بسازند و بعد هم منتظر بنشینند که آیا فرصت اکران پیدا می‌کنند یا نه! در این شرایط دولت هم از ما پشتیبانی نمی‌کند و نمی‌دانیم بودجه‌هایی که به نام سینمای کودک و حمایت از فیلم‌های کودکان تخصیص داده می‌شود، کجا خرج می‌شود.