November 29 2024 - جمعه ۰۹ آذر ۱۴۰۳
- RSS
- |
- قیمت خودرو
- |
- عضویت در خبرنامه
- |
- پیوندها و آگهی ها
- |
- آرشیو
- |
- تماس با ما
- |
- درباره ما
- |
- تبلیغات
- |
- استخدام
رهبری طالبان که سالگرد روز سهشنبه را بهعنوان «روز استقلال» نامگذاری کرد، استدلال کرد که بسیاری از منتقدان نمیخواهند حقیقت را ببینند. رهبری این گروه در یک بیانیه تند، خود را به خاطر تضمین امنیت کلی در کشوری که در آن حملات در دو سال گذشته نادرتر شده است، تحسین کرد.
جشن دومین سالگرد به قدرت رسیدن طالبان؛ همه رویاها دفن شدند
فرارو- در سراسر کابل پایتخت افغانستان مردم برای جشن گرفتن دومین سالگرد به قدرت رسیدن طالبان تجمعاتی برگزار کردند.
به گزارش فرارو، مردانی دیده میشوند که روی دیوار سفارت سابق ایالات متحده نشستهاند و مردم محلی پرچمهای امارت اسلامی افغانستان را به اهتزاز در میآورند، نامی که حاکمان جدید این کشور به این کشور دادهاند.
در میان اهتزاز پرچمها و اقدامات احتیاطی شدید امنیتی، طالبان روز سهشنبه دومین سال به قدرت رسیدن خود را جشن گرفت و زندگی میلیونها افغان را بر هم زد و معضلی را برای جامعه بینالمللی ایجاد کرد که از آن زمان تا کنون رشد کرده است.
دولت تحت کنترل طالبان هنوز توسط هیچ کشوری به رسمیت شناخته نشده است و چشم انداز بازگشت سفارتخانههای غربی به کابل اکنون نسبت به یک سال پیش دورتر به نظر میرسد، زیرا سرکوب حقوق زنان برای تحصیل یا کار سرعت گرفته است. در حالی که ناامیدی جهانی از این گروه ورود کمکها را محدود میکند، بحران انسانی افغانستان در حال بدتر شدن است و حدود دو سوم جمعیت این کشور اکنون به کمک نیاز دارند.
کارشناسان سازمان ملل متحد روز دوشنبه در بیانیهای به مناسب دومین سالگرد سلطه طالبان بر افغانستان، گفتند که تصور اینکه طالبان «اصلاح شدهاند» اشتباه بود. در این بیانیه آمده است که سیاستهای طالبان در دو سال گذشته، به لغو و نقض مستمر و تکاندهنده بسیاری از حقوق انسانی شهروندان افغانستان، از جمله حق تحصیل، کار و آزادی، منجر شده است.
این بیانیه میافزاید: گزارشهای موثق و مداوم از اعدامهای فراقانونی و اعمالی همچون ناپدید کردن اجباری افراد، بازداشتهای خودسرانه گسترده، شکنجه و بدرفتاری و نیز جابهجاییهای خودسرانه مردم، نگرانیهای روزافزونی ایجاد کرده است.
در این بیانیه که با امضای نزدیک به ۳۰ تن از کارشناسان سازمان ملل متحد منتشر شده، آمده است که سیاست خشونتمحور طالبان، بیشترین آسیب را به زنان و دختران، اقلیتهای قومی و مذهبی، افراد مبتلا به نارساییهای جسمی و ذهنی، افراد بیخانمان، دگرباشان جنسی، مدافعان حقوق بشر و دیگر دستاندرکاران جامعه مدنی، روزنامهنگاران، هنرمندان، معلمان، و مقامهای دولتی و نظامی حکومت پیشین وارد میکند.
رهبری طالبان که سالگرد روز سهشنبه را بهعنوان «روز استقلال» نامگذاری کرد، استدلال کرد که بسیاری از منتقدان نمیخواهند حقیقت را ببینند. رهبری این گروه در یک بیانیه تند، خود را به خاطر تضمین امنیت کلی در کشوری که در آن حملات در دو سال گذشته نادرتر شده است، تحسین کرد.
بر اساس تصاویری که توسط این گروه توزیع شده است، نیروهای امنیتی پرچمهای طالبان را در بین کودکان و دانش آموزان توزیع کردند و مقامات طالبان در برنامههای پیام رسان روز آزادی را تبریک گفتند. خبرگزاری فرانسه گزارش داد که در منطقه هرات در غرب افغانستان، هواداران شعار میدادند: مرگ بر اروپایی ها، مرگ بر غربی ها، زنده باد امارت اسلامی افغانستان، مرگ بر آمریکایی ها.
اما دو سال پس از بازگشت و به قدرت رسیدن طالبان، روابط طالبان با جهان پیچیدهتر از شعارهای حامیان آن است. در حالی که این گروه میگوید برنامه خود را بدون توجه به انتقادات خارجی دنبال میکند، به نظر میرسد که خواهان به رسمیت شناختن بین المللی است. اوایل این هفته، عبدالکبیر، یکی از رهبران ارشد دولت منصوب شده توسط طالبان، گفت که اکنون ۱۶ کشور دیپلماتهای طالبان را تایید کردهاند.
هنگامی که ماه گذشته گروهی از زنان علیه طالبان تظاهرات کردند، نیروهای امنیتی با استفاده از ماشینهای آتشنشانی و تیراندازی هوایی، آن را سرکوب کردند.
سلما بن عیسی، مدیر کمیته بین المللی نجات افغانستان در بیانیهای گفت که اقتصاد این کشور منزوی است و زنان و دختران در درجه اول تحت تأثیر قرار گرفته اند. آنها تقریباً ۸۰ درصد از کسانی را تشکیل میدهند که به کمک نیاز دارند. یکی از آخرین پناهگاههای کارگران زن، سالنهای زیبایی بود که ماه گذشته دستور تعطیلی آنها داده شد.
فرشته عباسی، پژوهشگر افغانستان در دیده بان حقوق بشر، در بیانیهای گفت: مردم افغانستان در یک کابوس بشردوستانه و حقوق بشری تحت حاکمیت طالبان زندگی میکنند.
یک زن افغان ۲۴ ساله که اکنون در قطر به سر میبرد و نمیخواست نام خود را برای محافظت از بستگانی که هنوز در افغانستان به سر میبرند، بیان کند، گفت: ما قبلاً به آینده امیدوار بودیم. امروز همه رویاها دفن شده اند و آینده تاریک و نامشخص است.