اکنون که در دهه محرم به سر میبریم و یاد بزرگ آزادمرد جهان حسین بن علی بر هر کوی و برزن است، خوب است که به این پرسش اساسی توجه کنیم که چرا مردم کوفه از امام حسین برای قیام علیه حکومت یزید دعوت کردند.
شرق نوشت: در نگاه نخست ممکن است به نظر برسد که، چون این حکومت علیه فرایض دینی اقدام کرده است و مانع نماز و روزه و دیگر مناسک میشود، مردم آزردهخاطر شدهاند؛ اما ایراد آنان به معاویه این نبود که نماز نمیخواند و ظواهر دینی را رعایت نمیکرد.
مسعودی نقل میکند که معاویه در ابتدای روز، بخشی از قرآن را تلاوت میکرد؛ سپس چهار رکعت نماز میخواند. به مسجد میرفت و امام جماعت و جمعه نیز بود. در ایام حکومتش نیز حداقل دو بار حج رفت (مروج الذهب، ۲۹).
نامه بزرگان کوفه به سیدالشهدا نشان میدهد که علل نارضایتی مردم و تقاضای شورش علیه حکومت او چپاول اموال عمومی، رانتخواری، کنارگذاشتن صالحان و شایستگان و پستگرفتن ناشایستگان بوده است.
ابن ابی الحدید نیز در روایتی از رسول خدا دو نکته مهم کلیدی درباره حکومت بنیامیه بیان میکند: این شجره ملعونه به هنگام قدرت دو ویژگی دارند؛ اول اینکه مردم را به بردگی میگیرند و اراده خود را بر آنان تحمیل میکنند و دوم اینکه فساد مالی گسترده دارند و به اموال عمومی چنگ میاندازند (شرح ابن ابی الحدید، ۹ / ۱۴۵) اینها همه به دلیل فقدان شایستهسالاری، شفافیت، نظارت و کنترل است.