کاری که در خود سایپا یک بار با الهام گرفتن از رنو کویید درباره کوییک اتفاق افتاده و حالا این بار برای ال ۹۰ با نام کادیلا تکرار خواهد شد.
ال ۹۰ ایرانی با نام کادیلا قرار است با موتور و بدنهای جدید به بازار بیاید. با خاطره خوبی که از ال ۹۰ در ذهن مردم وجود دارد کادیلاک بی «ک» سایپا مسیر پرچالشی پیش رو دارد.
به گزارش خبرآنلاین، امیرمسعود عابدینی - ال ۹۰، این احتمالا مهمترین محصول مشترک ایران خودرو، سایپا و پارس خودرو در حدود بیش از یک دهه گذشته است که ماشین بازهای واقعی همه با اطمینان میگفتند: «حرف ندارد!»، اما حالا تحریمها و شرایط سخت اقتصادی نه تنها اجازه ارتقاع این محصول هم سطح با پیشرفت مدلهای جدیدش در کارخانه لوگان داچیا داده نشده که حتی دیگر تولید همان مدل قدیمی توافق نامه مشترک هم مقدور نیست و سایپا تصمیم گرفته به سراغ مهندسی معکوس برود.
ال ۹۰ که خیلی از مشتریهای عادی اعتقاد دارند جلو داشبورد و آپشن هایش چیزی شبیه به پیکان وانت است، از دید ماشین بازهای واقعی و عاشقان رانندگی در رنج خودروهای میان رده، بهترین خودروی مشارکتی، وارداتی کشوربود.
از نظر کیفیت رانندگی، استقامت و البته ایمنی. ماشینی کم خرج و پرقدرت. ماشینی که به سرعت جایش را در خیابانهای تهران و کم کم تمام ایران باز کرد و در فهرست پر فروشها، آن بالاها ایستاد. یک رده پایینتر از مدل لاکچری مگان که خیلی زود و همان اواسط دهه ۹۰ با دور جدید تحریمها تولیدش در ایران متوقف شد. حالا، اما نه تنها مدلهای جدیدترش، چون سیمبل و مدلهای هیجان انگیز ۲۰۲۲ و ۲۰۲۳ لوگان راهی به ایران پیدا نکردند که شرایط تحریمها سبب شده سایپا و پارس خودرو سراغ مهندسی معکوس این محصول بروند. تقریبا شبیه همان فرمولی که ایران خودرو با جایگزین اقتصادی ۲۰۶ در دست اجرا دارد و البته مسیری که در بومی سازی پژو ۳۰۱ به نام تارا انجام داده بود.
کاری که در خود سایپا یک بار با الهام گرفتن از رنو کویید درباره کوییک اتفاق افتاده و حالا این بار برای ال ۹۰ با نام کادیلا تکرار خواهد شد.
خودروی P ۹۰ یا همان تندر ۹۰ ایرانی یکی از پروژههایی است که سایپا روی آن کار میکند. نام این خودرو احتمالا کادیلا باشد، اما به گفتهی آرش راهبر، روزنامهنگار و کارشناس حوزه خودرو، اسم سایپا کادیلا اسم نهایی این خودرو نیست و در داخل پارس خودرو در تلاش هستند بفهمند که چه کسی این اسم را عنوان کرده است.
پلفترم داچیا لوگان یا النود در این پروژه حضور دارد. اینکه بعد از گذشت ۱۹ سال روی یک پلتفرم قدیمی تغییراتی ایجاد شود، نکتهای عجیب و بسیار منفی است. البته این موضوع در خودروسازی ایران سابقه درخشانی دارد!
طراحی نمای جلویی کادیلا یا همان P ۹۰ محافظهکارانه و مدرن به نظر میرسد و از آن طراحی کسلکننده و حوصله سر بر النود خارج شده است. قسمت پایینی سپر اسپرت طراحی شده که به صورت کلی با فرم سادهی بدنه هماهنگی ندارد. طراحی نمای کناری به جز اضافه شدن قطعات کوچکی روی گلگیر، تغییری نخواهد داشت. نمای پشتی خودرو هم مدرن طراحی شده و شکل و فرم آن ما را به یاد محصولات فعلی رنو میاندازد.
در مجموع طراحی بیرونی کادیلا مدرن و محافظهکارانه و در عین حال متناقض با بدنهی ساده آن است.
هنوز تصویری از فضای داخلی این خودرو به بیرون درز نکرده، ولی احتمال میرود که با اضافه شدن نمایشگرهای مرکزی وکیلومترشمار و همچنین برخی تغییرات در کنسول وسط و فرمان، باز هم فضای مدرنتری را نسبت به النود ببینیم.
احتمالا فضای داخلی کادیلا شبیه به رنو ساندرو باشد. پیشرانه ME ۱۶ که در اصل همان پیشرانه تیوفایو پلاس است در این خودرو حضور دارد. این یعنی قلب تپنده پژو در سینهی یک رنو!
راهبر در این رابطه میگوید: «جالب است که قرار است موتور پژو روی یک ماشین رنو قرار بگیرد که میتواند مسئلهساز بشود و باید دید که رنو آیا چنین چیزی را قبول خواهد کرد یا خیر. به هر صورت بنابر این گذاشته شده که تولید این محصول را انجام بدهند چرا که بازار ایران نیازمند محصولات جدید و عرضه بیشتر است و بعضی چیزها باید فدا بشوند. به نظر میرسد که این روشی جدید برای ادامه تولیدات است. برای مثال همین محصول دیدگاه خوبی برای مردم خواهد داشت، چرا که ال۹۰ از دید مردم در جایگاه و کیفیت خوبی برخوردار بوده است و میتواند دیدگاه مثبتی برای مردم ایجاد کند.»
متاسفانه از این دست موارد که در یک خودرو، عناصر خودروهای دیگر استفاده میشود، در صنعت خودرو کشور زیاد دیده میشود. نام اصلی این پیشرانه EC ۵ بوده که در محصولات گروه پژو سیتروئن (پژو ۲۰۰۸ و سیتروئن C ۳)، تارا، رانا پلاس و ۲۰۷ i به کار گرفته شده است.
به این ترتیب یک پیشرانه ۳ اسم پیدا میکند: EC ۵ (پژو سیتروئن)، TU ۵+ (ایرانخودرو) و ME ۱۶ (سایپا). ۱۱۰ اسببخار قدرت و ۱۵۰ نیوتونمتر گشتاور خروجی این پیشرانه ۱.۶ لیتری ۴ سیلندر است.
از قرار گیربکس ۵ سرعته دستی با نام ۵ F ۱۸ PE که در شاهین هم به کار رفته، وظیفه انتقال قدرت در این خودرو را برعهده دارد.
مشکلات مهمی از جمله رعایت بحث حقوقی شرکت رنو به دلیل داخلی سازی بیش از حد، ممکن است دامان سایپا را بگیرد.
آرش راهبر در این باره افزود: «نکته مهم برای این مسئله، بحث حقوقی آن است که در آینده معلوم میشود. چرا که ممکن است آنها هم از خیر برخی چیزها بگذرند تا در بازار ایران حضور داشته باشند. چرا که امروزه بازار خودرو دیگر مثل گذشته سودآور نیست و برای این شرکتها فرصت خوبی برای استفاده از این بازار است. البته این مستلزم این است که چنین مسائلی حل و فصل شود و اینکه چه امتیازاتی در بحث مونتاژ داده خواهد شد. البته این نوع پیچیدگیها هم برای دیگر کشورها در خصوص مونتاژ خودرو وجود دارد.»
سایپا در واقع از اعتمادی که مردم نسبت به محصولات رنو دارند برای عرضه محصول جدیدش میخواهد استفاده کند. این محصول اقتصادی میتواند رقیب خودروهایی مثل شاهین و تارا باشد. البته برچسب اقتصادی زدن به این بستگی دارد که دیدگاه سایپا، اقتصادی بودن در سطح پراید بوده یا خیر؟!
راهبر در این رابطه میگوید: «از دیدگاه اقتصادی میتوان گفت که در رده خودروهای اقتصادی قرار خواهد گرفت. اما اگر بخواهیم براساس پراید، دیدگاه اقتصادی داشته باشیم، خیر؛ چرا که امکانات این محصول از پراید بیشتر خواهد بود. اما از طرف دیگر باید این را در نظر بگیریم که پراید دیگر باید از رده خارج بشود و چیزی به نام پراید معنایی نخواهد داشت و مفهوم خودرو اقتصادی برای پراید از بین خواهد رفت، مانند پیکان. اما با این حال نسبت به شرایط، اقتصادی خواهد بود اگر پراید را در نظر نگیریم. اصل این خودرو که همان داچیا لوگان است، یک ماشین ارزان قیمت بود و بر همین اساس ساخته شد؛ بنابراین توقع وجود چیزهای عجیب و قریب نباید داشت.
اما در دنیا هر محصولی که قرار است تولید شود، معلوم خواهد بود که در چه ردهای خواهد ایستاد. این اصل هم برمی گردد به زمانی که رنو تصمیم به تولید محصولات ارزان قیمت گرفت تا تیراژ خود را بالا ببرد و رسید. رنو در بازارهای جهانی توانست بسیار موفق باشد. اما اینکه مشتری داخل در چنین روندی قرار میگیرد یا خیر را کسانی این پروژه را جلو بردهاند باید پیشبینی کنند که چه قیمتی باید برای آن قرار دهند و یا چه امکاناتی میتوانند به آن اضافه کنند، چرا که توقع مشتریان داخلی طی این سالها بالاتر رفته است.»
کادیلا احتمالا در اواخر دی ماه سال ۱۴۰۲ عرضه شود که زمان بسیار طولانی برای عرضه یک خودروی اقتصادی، آن هم با یک پلتفرم قدیمی است.