در محدوده باغ آذری گودیهایی وجود داشته که همگی را یکجا «زاغهشیرازی» صدا میکردند. این کارگران که اغلبشان مهاجرانی از شهر شیراز بودند، به طور شبانهروزی در این کورهپزخانهها عرق میریختند و کار میکردند.
سرنوشت خیابانها هم مثل سرنوشت ما آدمها فراز و نشیبهای بسیاری را به خود میبیند. همین خیابان شهید «جواد زارع» در محله باغ آذری منطقه۱۶ را در نظر بگیرید؛ روزگاری معبری سنگچینشده بود که یکی از راههای ورود به محله باغآذری به حساب میآمد و دور و اطرافش هم پر بود از گودهای آجرپزی.
به گزارش همشهری آنلاین، به گزارش کارشناسان دفتر توسعه محله باغ آذری که حاصل تحقیقات میدانی است، در دوران رونق کورهپزخانهها در حاشیه تهران، در محدوده باغ آذری گودیهایی وجود داشته که همگی را یکجا «زاغهشیرازی» صدا میکردند. این کارگران که اغلبشان مهاجرانی از شهر شیراز بودند، به طور شبانهروزی در این کورهپزخانهها عرق میریختند و کار میکردند.
«ایوب بوچانی»، معتمد و قدیمی محله باغ آذری، میگوید: «حالا نه از آن گودها خبری هست و نه از آن کورهپزخانهها. آنها به تاریخ باغآذری پیوستهاند و جای خود را به بافت مسکونی و فضای سبز دادهاند.
این روزها خیابان شهید زارع است و چندتایی مدرسه و اداره دولتی و البته ۲بوستان میلاد و نسترن که در مجموع، سهم قابلتوجهی از این محدوده را به خود اختصاص دادهاند؛ مجموعهای که همراه با «خانه فرهنگ قلم» بخشی از هویت این خیابان را شکل میدهند. بخش دیگر محله باغ آذری، خانههای ریز و درشتی است که بهراحتی میتوان گذر زمان را از میان ترکها و هاشور دیوارهایشان خواند.»
نمایی دیگر از محله باغ آذری