در طراحی لاکهید، این هواپیما قابلیت جا به جایی ۹۰۰ مسافر در دو کلاس را داشت. این هواپیما دارای دو عرشه بود که در هرکدام ۴۵۰ مسافر جا میگرفت. مسافران به ترتیب ۳-۴-۳-۴-۳ مینشستند (بله درست خواندید!) و عرض بعضی از ردیفها به ۱۷ صندلی هم میرسید. به نظر برای دسته وسط صندلی دعوا بود! عرض ۱۰-صندلی بوئینگ ۷۷۷ در برابر این هواپیما بسیار دنج و کوچک به نظر میرسد.
لاکهید مارتین سازنده هواگردهای نظامی مشهوری، چون اف۳۵ و اف۲۲ روزگاری قصد داشت بزرگترین هواپیمای مسافری جهان را بسازد، پرنده عجیبی که هیچگاه پرواز نکرد.
به گزارش خبرآنلاین، شاید ایرباس A۳۸۰ از نظر مالی آن طور که تولید کننده اش فکر میکرد موفق نبود,، اما این هواپیما یک شاهکار مهندسی است. این که این هواپیما از زمان خود جلوتر بود یا آن طور که تیم کلارک از اپراتورهای A۳۸۰ ادعا میکند شرکت هواپیمایی صرفا اشتباه کرده، قابل بحث است، ولی ایرباس تنها شرکتی نبود که فکر میکرد هواپیمایی با گنجایش بالا ایده خوبی است.
بوئینگ هم طرحی مانند A۳۸۰ طراحی کرده بود. این طرح یک نسخه دیگر از ۷۷۷ اکس و ۱۰-۷۷۷ بود که میتوانست ۴۵۰ مسافررا جا به جا کند.
روسیه با طراحی هواپیمای دو طبقه سوخو کی. آر ۸۶۰ یا "بال روسیه" از این هم فراتر رفت. هدف این بود که این هواپیما ۸۵۰ الی ۱۰۰۰ مسافر را جابه جا کند (تصور کنید با این همه مسافر منتظر چمدان خود هستید.) درنمایشگاه هوایی پاریس در سال ۱۹۹۹ یک مدل ۲۴/۱ هم ارائه شد، اما این هواپیما هیچ وقت ساخته نشد.
اما معلوم شد آنها دیر به قافله پیوسته بودند. لاکهید مارتین تولید کننده هوافضایی آمریکایی در سال ۱۹۹۶ برنامههایی برای ساخت یک سوپر A۳۸۰ داشت (با این حال ایرباس طرح A۳۸۰ را ۶ سال پیش معرفی کرده بود) اگر این شرکت طرحش را عملی میکرد یکی از بزرگترین هواپیماهای تاریخ ساخته میشد.
در سال ۱۹۹۶ لاکهید مارتین باور داشت هواپیما هرچه بزرگتر بهتر. عوامل زیادی در بازار آنها را به این سمت سوق میداد. برای مثال، فرودگاههای پر تردد فضای محدودی داشتند و در طول روز هواپیماهای محدودی را در خود جا میدادند.
ترافیک هوایی با نرخ بالایی در حال رشد بود و کشورهایی مثل چین هواپیماهای زیادی سفارش میدادند. لاکهید بعد از طراحی ترای جت ال.۱۰۱۱ هوانوردی تجاری را کنار گذاشته بود. اما با نزدیک شدن هواپیماهای سنگین ارتش ایلات متحده به پایان عمر خود، لاکهید میخواست در جایگاهی باشد که بتواند با آنها قرار داد امضا کند.
طرح جدید لاکهید حمل و نقل سابسونیک خیلی بزرگ (حداقل به عنوان نام اولیه) نام داشت. وقتی تولید کننده میگفت این هواپیما خیلی بزرگ است اصلا بی راه نمیگفت.
وی. ال. اس. تی دارای چهار موتور، بالهای تاشو (مثل ۷۷۷. اکس) و بیشینه وزن برخاست (MTOW) ۱.۴ میلیون پوندی (۶۳۵ هزار کیلویی) بود. برای مثال بیشینه وزن برخاست A۳۸۰، ۱.۲۶۷ میلیون پوند (۵۷۵ هزار کیلو) است.
در طراحی لاکهید، این هواپیما قابلیت جا به جایی ۹۰۰ مسافر در دو کلاس را داشت. این هواپیما دارای دو عرشه بود که در هرکدام ۴۵۰ مسافر جا میگرفت. مسافران به ترتیب ۳-۴-۳-۴-۳ مینشستند (بله درست خواندید!) و عرض بعضی از ردیفها به ۱۷ صندلی هم میرسید. به نظر برای دسته وسط صندلی دعوا بود! عرض ۱۰-صندلی بوئینگ ۷۷۷ در برابر این هواپیما بسیار دنج و کوچک به نظر میرسد.
تصور میشد این هواپیما از مسیرهای طولانی و پر تردد پرواز کند، مسیرهایی که A۳۸۰ در خیلی از آنها فعالیت میکرد.
اما طرح پیشنهادی ۵۹۰۰ کیلومتر برد داشت. برای مثال فاصله لندن تا نیویورک ۵۵۵۵ کیلومتر است. این یعنی این هواپیما برای پرواز به مقصدی مثل فرانکفورت که ۶۲۰۵ کیلومتر فاصله دارد به مشکل میخورد.
لاکهید تخمین میزد ۲۸۰ الی ۳۷۰ فروند از این هواپیما را در سراسر جهان و به خصوص در اسیا به فروش برساند. هر هواپیما بین ۲۰۰ تا ۳۰۰ میلیون دلار قیمت داشت (که ارزانتر از A۳۸۰، ۴۴۵ میلیون دلاری بود). برای مثال ۲۵۱ فروند از A۳۸۰ به فروش رفت (۲۵۴ فروند از این هواپیما ساخته شد که سه فروند آن آزمایشی بود).
اما در اسناد به چندین ایراد در طراحی این هواپیما اشاره شده:به دلیل گرداب هوایی قوی این هواپیما، هواپیماهای کمی میتوانستند بعد از آن فرود بیایند. هواپیماهای دیگر برای فرود یا برخاستن باید بیشتر صبر میکردند.
بسیار پر سر و صدا بود.
به باندهای طولانی و عریض تری نیاز داشت.
زمان زیادی برای سوار شدن، سرویس و تخلیه هواپیما نیاز بود و ماشینهای پشتیبانی زمینی جدیدی باید طراحی و ساخته میشد.
زمانی که A۳۸۰ شروع به کار کرد دروازههای جدیدی برای آن طراحی شد. اما برای این هواپیما کل فرودگاه نیاز به طراحی دوباره داشت.
برای خروج اضطراری مسافران چه کنیم؟ در یک هواپیمای معمولی فاصله شما با نزدیکترین خروجی بیشتر از چند متر نیست. در هواپیمایی مثل وی. ال. اس. تی فاصله شما با خروجی بسیار زیاد است و مسافران زیادی هم بین شما و خروجی قرار دارند.
ایجاد ساختار این هواپیما خود انقلابی خواهد بود. لاکهید از نحوه کنترل هواپیما هنگام پرواز هم مطمئن نبود.
اگر در آب فرود میامد، مثل سنگ فرو میرفت.
هزینه ۸ الی ۱۵ میلیارد دلاری. لاکهید اعلام کرد برای ساخت این هواپیما به مشارکت چندین شرکت نیاز دارد. آنها قصد داشتند با بوئینگ یا ایرباس همکاری کنند.
نظر شما چیست؟ اگر این هواپیما ساخته میشد آیا با آن پرواز میکردید؟