مهربان‌ترین حالت استقلال و پرسپولیس

روزنامه شرق نوشت: هنوز زمان زیادی از وقتی استقلال جام قهرمانی در سوپرجام ایران را به دست آورده نمی‌گذرد. این تیم بعد از بازی‌های هفته یازدهم و در وقفه مختصری که برای شروع اردوی تیم ملی ایجاد شده بود، به مصاف نساجی، قهرمان جام حذفی سال گذشته، رفت و با تک‌گلی که ارسلان مطهری به ثمر رساند، برای اولین بار فاتح سوپرجام ایران شد.

استقلالی‌ها در شرایطی دستشان به این جام رسید که پیش‌تر در سال ۱۳۹۷ هم به دیدار سوپرجام راه یافته بودند، ولی به دلیل حضور در اردوی ترکیه، به تهران برنگشته و نهایتا بازی سوپرجام برابر پرسپولیس، رقیب سنتی را از دست دادند. همان حاضرنشدن کافی بود تا کمیته انضباطی رأی به برتری ۳ بر صفر پرسپولیس دهد تا تیم سرخ‌پوش تهرانی به یکی دیگر از قهرمانی‌هایش در سوپرجام برسد. پرسپولیس حالا با چهار عنوان قهرمانی در سوپرجام، پرافتخارترین و استقلال با یک عنوان، تازه‌واردترین تیم‌هایی هستند که توانسته‌اند سوپرجام ایران را بالای سر ببرند.

همان سال ۱۳۹۷ که استقلال به تهران نرسید تا برابر پرسپولیس قرار بگیرد، هواداران و بازیکنان رقیب به اندازه سال‌ها برای تیم آبی‌پوش تهرانی کُری خواندند که آن‌ها از ترس، قید حضور در سوپرجام را زده‌اند. این بگومگو‌ها و کری‌خوانی‌های مرسوم و معمول در فوتبال ایران، بین هواداران و بازیکنان هیچ دو تیمی به اندازه استقلال و پرسپولیس رایج نبوده است.

با این حال، بعد از قهرمانی این دوره استقلال، اتفاق ویژه‌ای رخ داده که نه‌تنها خبری از کری‌خوانی همیشگی بین هواداران و بازیکنان نیست، بلکه به طرز کاملا مرسوم و مشهودی، دو جبهه با همدیگر مهربان شده و برخلاف روال معمول، با محبت از یکدیگر یاد، تقدیر و تشکر می‌کنند.

مهربانانه‌ترین حالت استقلال و پرسپولیس در شرایطی رقم خورده که یک اتفاق، این دو دسته را شاید فعلا با یکدیگر و در کنار هم قرار داده است. ماجرا از این قرار است که بازیکنان استقلال بعد از قهرمانی در سوپرجام، زمانی که می‌خواستند جام را بالای سر ببرند، به دلیل رخ‌دادن اتفاقات اخیر در ایران، از خوشحالی پرهیز کرده و حتی با حالتی مغموم، با جام قهرمانی عکس یادگاری گرفتند.

آن‌ها صراحتا بعد از کسب جام از این گفتند که این قهرمانی در تلخ‌ترین زمان ممکن رقم خورده و همگی آرزو کردند که حال مردم ایران خوب باشد. تعدادی از همان بازیکنانی که همیشه پای ثابت کری‌خوانی در فضای حقیقی و مجازی بودند هم هرگز اشاره‌ای به تیم رقیب نکردند. رفتار استقلالی‌ها چنان به دل نشست که تشویق و تمجید هواداران پرسپولیس و البته بازیکنان این تیم را هم برانگیخت. از سرمربی پرسپولیس گرفته تا شمار زیادی از بازیکنان پرسپولیس، با انتشار قهرمانی استقلال یا با انتشار تصاویری در استوری اینستاگرام، این قهرمانی را به تیم رقیب تبریک گفته و بابت کاری که آن‌ها زمان بالابردن جام قهرمانی کردند، از تیم و بازیکنان رقیب تشکر کردند. آن‌ها رقبا را با اسم رفیق صدا زده و از اینکه چنین تصمیمی بعد از بازی گرفتند از استقلالی‌ها تمجید کردند.

این موضوع برگشتی هم داشت؛ به این معنی که بازیکنان استقلال هم متقابلا با انتشار تصاویری معنادار از بازیکنان پرسپولیس تشکر کرده و پاسخ رفاقت آن‌ها را دادند. حتی همین ارسلان مطهری که همیشه با گیتارش، پای ثابت کری‌خوانی برای بازیکنان و تماشاگران پرسپولیس بود، از آن‌ها و رفتارشان تشکر کرد و همان جمله معروف و همیشگی‌اش را که چند ماهی است به زبان دارد، در وصف آن نوشت: «صبر آتش را گلستان می‌کند».

محمد محبی از سروش رفیعی بابت تشکرش از استقلالی‌ها قدردانی کرد و هواداران استقلال هم از پیام مشخص یحیی گل‌محمدی تشکر کردند. کار حالا به جایی رسیده که تعدادی از بازیکنان دو تیم با انتشار تصاویری از هواداران استقلال و پرسپولیس که نزدیک یکدیگر نشسته‌اند، قلب‌های قرمز و آبی را کنار هم منتشر کرده تا نشان دهند رقابتی که بین آن‌ها وجود داشته، جایش را به اتحادی مثال‌زدنی داده است.

در این بین و با توجه به فضای حاکم، مشخص نیست که اگر قرار به برگزاری بازی دربی پیش از بازی‌های جام جهانی بود و معذوریتی نزد بازیکنان دو تیم وجود نداشت، آیا نماد‌های مشخصی از اتحاد بازیکنان استقلال و پرسپولیس باز هم نمود خارجی پیدا می‌کرد یا نه.

به هر روی، آنچه این روز‌ها بیش از گذشته به چشم می‌آید این است که حداقل در بازه کنونی، اصلا رقابتی بین بازیکنان استقلال و پرسپولیس به چشم نمی‌خورد و آن‌ها با مهربانی از یکدیگر یاد کرده و می‌کنند. شاید همین مورد، روشن‌ترین رفتار برای پیامی است که دو جبهه در روز‌ها و ماه‌های اخیر فرستاده و نوشته و گفته‌اند که این روز‌ها فوتبال در اولویت نیست.

چه کسی باور می‌کرد رقبایی که رقابتشان به قدمت یک تاریخ است، به واسطه یک اتفاق هماهنگ که برگرفته از رفتاری معنادار در بالابردن جام قهرمانی توسط استقلالی‌ها بود، چنین با یکدیگر مهربان شده و دل و دماغی برای کری‌خواندن، حتی کری‌های مرسوم فوتبالی هم نداشته باشند؟