وقتی دولت آقای احمدی نژاد بر سر کار بود، با تصمیمات پوپولیستی به محیط زیست ایران آسیب‌های بسیاری وارد کردند. اگر همون موقع بدون هیچ منطقی اجازه حفر چاه آب نمی‌دادند، شرایط اصفهان به اینجا نمی‌رسید. مردم که دلشان نمی‌سوزد. وقتی بدون هیچ ملاحظه‌ای قرار شد چاه حفر شود، تعداد زیادی چاه ساخته شد. خب نتیجه مشخص است که همین می‌شود که امروز شاهدش هستیم.
فرارو- یک کارشناس محیط زیست گفت: «واقعیت اینه که یکی از مشکلات در اصفهان این است که سعی دارند فراتر از ظرفیت این استان رشد کنند. به همین دلیل هم صنایع بزرگ و فعال در این استان وجود دارد هم کشاورزی سنتی بسیار رایج است. به همین دلیل است که با مشکل کم آبی مواجه می‌شوند. یعنی عملا متاسفانه مسئولان این استان صرفا به فکر پیشرفت هستن و اصلا تفاوت میان هزینه و فایده این خواسته را متوجه نمی‌شوند.»
به گزارش فرارو اخیرا حجت‌الاسلام حسین میرزایی نماینده مردم اصفهان در مجلس شورای اسلامی درباره وضعیت بحرانی در فرونشست زمین استان اصفهان تاکیده کرده بود که اگر وضعیت فرونشست در این استان ادامه پیدا کند، زمین، اصفهان را خواهد بلعید و اگر به داد اصفهان نرسیم، در زمانی نه چندان دور و شاید آینده‌ای نزدیک باید اصفهان را در کتاب‌های تاریخ جست‌وجو کنیم.
میرزایی معتقد بود که دلیل این اتفاق، عدم تناسب جمعیت با ظرفیت استان اصفهان به واسطه سیاست‌های غلط شهرسازی است و پیشنهادی مبنی بر ایجاد استان اصفهان ساحلی مطرح کرده بود. میرزایی گفته بود که با ایجاد نمونه استان‌ها در سواحل و انتقال جمعیت به این نقاط می‌توان توازن جمعیت را برقرار کرد و مشکلات موجود را حل کرد.
در همین خصوص فرخ مستوفی کارشناس محیط زیست در گفتگو با فرارو عنوان کرد: «ایده آقای نماینده مبنی بر اینکه یه نمونه‌ای از استان اصفهان در ساحل خلیج فارس یا دریای عمان ایجاد بشه، کاملا ایده فانتزی است. ولی اینکه اقداماتی انجام شود تا بخش‌های جنوبی هم رشد و رونق پیدا کند، بسیار ایده مناسبی است. واقعیت این است که مشکل کشور ما همین مسئله رشد برخی بخش‌های ایران است که در نقطه مقابلشون، بعضی مناطق محروم مانده‌اند. یعنی عملا استان‌های مرکزی و شمالی پیشرفت کرده‌اند، اما بخش جنوبی ایران هنوز نتوانسته رشد کافی داشته باشد. دلیلش هم این است که عمده صنایع کشور صرفا در بعضی نقاط هستند و توجهی به استان‌های جنوبی کشور نشده است.»
وی تصریح کرد: «این در حالی است که همه کشور‌هایی که در نزدیکی دریای آزاد قرار دارند، به شهر‌های ساحلی خودشان توجه زیادی کرده اند. ما هم عملا همجوار اقیانوس هند هستیم و باید از این امتیاز نهایت بهره را ببریم. اما شما شهر‌های جنوبی ایران را با شهری مثل دبی که از لحاظ جغرافیایی موقعیت مشابه دارد و یک شهر ساحلی محسوب می‌شود مقایسه کنید؟ ما باید تا الان می‌توانستیم با یک شهری مثل دبی رقابت کنیم. اما اینگونه نشد و دلیلش هم این است که متاسفانه طی چند دهه گذشته، هیچ توجهی به شهر‌های جنوبی نشده است.»
او تاکید کرد: «این در حالی است که برخلاف ایران، عمدتا پیشرفت‌ها در کشور‌هایی مثل ایران که شهر بندری دارند، در شهر‌های همجوار دریا‌ها رخ می‌دهد. اما در ایران عملا برعکس باقی کشور‌ها، پیشرفت در استان‌های مرکزی و شمالی ایجاد شده است. به عنوان مثال شما شرایط آمریکا یا چین را بررسی کنید. می‌بینید در هر دو کشور، بیشتر صنایع و فعالیت‌های اقتصادی و بازرگانی در شهر‌های بندی متمرکز شده اند.»
این کارشناس محیط زیست عنوان کرد: «بنابراین درست است که ایده نماینده اصفهان کاملا فانتزی است، اما می‌شود جور دیگری هم به ماجرا نگاه کرد و سعی کنیم سواحل جنوبی کشور را توسعه دهیم تا پیشرفت لازم در این مناطق رخ بدهد. مثلا همین ذوب آهن اصفهان باید در کنار دریا باشد نه در استانی مثل اصفهان. به نظر من اگر آقای نماینده نگران وضعیت آب در استان اصفهان است، باید تلاش کنند که ذوب آهن از این استان خارج شود. اینجوری مشکلات آب در این استان حل میشه و زاینده رود هم شرایط بهتری پیدا می‌کند. اصلا چه لزومی دارد مجموعه‌ای که تا این میزان مصرف آب دارد در یکی از استان‌های کم آب فعالیت داشته باشد؟ اگر ذوب آهن به شهر‌های ساحلی جنوب کشور منتقل شود، آب به صورت مستقیم از دریا گرفته می‌شود و بعد از شیرین شدن به داخل ذوب آهن می‌رود.»
وی ادامه داد: «از طرف دیگر اصفهان هم باید مثل باقی شهر‌های مشابه که در نقاط مختلف دنیا در مناطق خشک و کم آب قرار دارند، دست از کشاورزی سنتی بردارد. آن‌ها باید به این سمت بروند که کشاورزی گلخانه‌ای را گسترش دهند که آب بسیار کمی نیاز دارد. اینگونه دیگر مثل الان برای آبیاری، آب‌های زیادی حیف و میل نمی‌شود. واقعیت اینه که یکی از مشکلات در اصفهان این است که سعی دارند فراتر از ظرفیت این استان رشد کنند. به همین دلیل هم صنایع بزرگ و فعال در این استان وجود دارد هم کشاورزی سنتی بسیار رایج است. به همین دلیل است که با مشکل کم آبی مواجه می‌شوند. یعنی عملا متاسفانه مسئولان این استان صرفا به فکر پیشرفت هستن و اصلا تفاوت میان هزینه و فایده این خواسته را متوجه نمی‌شوند.»
مستوفی در خصوص فرونشست‌ها سال‌های اخیر در اصفهان تاکید کرد: «ببینید این مسئله هم به دلیل عدم مدیریت مناسب در این استان رخ داده است. وقتی دولت آقای احمدی نژاد بر سر کار بود، با تصمیمات پوپولیستی به محیط زیست ایران آسیب‌های بسیاری وارد کردند. اگر همون موقع بدون هیچ منطقی اجازه حفر چاه آب نمی‌دادند، شرایط اصفهان به اینجا نمی‌رسید. وقتی بدون هیچ ملاحظه‌ای قرار شد چاه حفر شود، تعداد زیادی چاه ساخته شد. خب نتیجه مشخص است که همین می‌شود که امروز شاهدش هستیم. در صورتی که باید یک نظارت دقیق و جدی صورت می‌گرفت، اما برای پیشرفت در کشاورزی و خودکفا شدن، عملا اصفهان را به این روز انداختند.»
طرز تهیه ترشی با انار؛ ۱۰ ترشی ترکیبی با طعمهای ترش و ملس 
۱۰ فیلم برتر شارلیز ترون / بهترین فیلمهای شارلیز ترون که حتما باید ببنید 
شخصیتمان در «آینده» چه شکلی می‌شود؟ آیا راهی برای پیشبینی هست؟ 
اگر این ۹ویژگی را دارید، صاحب قلبی از طلا هستید 
بیوگرافی بازیگران جوکر ۲ فصل ۴ بانوان + عکسهای شخصی و حواشی سریال 
سفری به سرزمین باستانی الیمایی؛ حیرتانگیزین جاذبههای طبیعی و تاریخی مسجد سلیمان 
ذوب آهن اصفهان در شرایطی تاسیس شد که نیاز به یک فولاد سازی در مرکز ایران بود، زیرا در آن زمان راه های جاده ای و راه آهن ایران توسعه نیافته بود. این یک راه حل موقتی بود تا نیاز ها تامین شود اما مشکل این جا بود که بعدا مسئولان این را یک. راه دائمی برای اشتغال زایی دیدند. در در شرایطی که فاز اول تحریم های آمریکا در سال ۵۸ اعمال شد، به دلیل عدم سرمایه گذاری، صنایع غیر آب بر که نیاز به تکنولوژی داشتند ذره ذره از بین رفتند. صنایع لوازم خانگی، الکتریکی، خودرو سازی و ... که خود نیاز به آب نداشتند از بین رفتند. جنگ در سال ۵۹ و بمباران گسترده خوزستان و متعاقبا مهاجرت گسترده مردم از آن جا به مناطق مرکزی مزید بر علت شد تا فولاد مبارکه به عنوان دومین کارخانه فولاد ایران راه اندازی شود تا ضمن تامین فولاد کشور، باعث کار آفرینی شود. بعدا این چرخه ظاهراً منطقی زمان جنگ، تبدیل به ایده ویرانگر برای توسعه صنایع آب بر فلزات در اصفهان، یزد و کرمان شد زیرا هرچه جلو تر می رفتیم و با تحریم های بیشتر، پافشاری برای عدم واردات و تامین ۱۰۰ درصدی نیاز ها در داخل به هر قیمتی افزایش یافت. همین ایده تامین ۱۰۰ درصدی به کشاورزی هم منتقل شد. اصفهان که ذاتا نیمه خشک بود، به خاطر پافشاری بر تولید گندم و نیشکر، نخلستان ها و منابع خوزستان هم از بین رفت. برای تامین اب، از اینور به اونور تونل زدند، یعنی کلاف سر درگم.
حالا هم چاره کار گرچه در کل این است که که مردم به مناطق جنوبی بروند و آب شیرین کن داشته باشیم ولی یکبار و برای همیشه باید قید صنایع آب بر و کشاورزی زراعی را به صورت ۹۰ درصد در ایران بزنیم.هر دو با هم محقق نمی شود. تنها راه برای ایجاد اشتغال نیز این است که با دنیا دوستی داشته باشیم تا بتوانیم توریست و تکنولوژی جذب کنیم
!لطفا آب اصفهان را پس بدهید !