اگر امروز یک فسیل کشف کنید هر DNA دایناسور درون آن مدت‌هاست که از هم پاشیده شده است. این بدان معناست که تا آنجایی که دانشمندان می‌دانند و حتی با استفاده از بهترین فناوری موجود امروز نمی‌توان یک دایناسور را از DNA آن ساخت.
فرارو- آیا واقعا می‌توان DNA دایناسورها را بدست آورد و سپس آن را بازسازی کرد؟ این پرسشی است که همواره از دیرینه‌شناسان که حیات در دوران مقابل تاریخ را مطالعه می‌کنند پرسیده می‌شود. آیا دانشمندان امروز واقعا می‌توانند این کار را انجام دهند؟
به گزارش فرارو به نقل از کانورسیشن، آن چه از آن تحت عنوان DNA یاد می‌کنیم مخفف اسید دئوکسی ریبونوکلئیک است چیزی در هر سلول از هر موجود زنده می‌باشد که تاکنون روی زمین زندگی کرده است از جمله دایناسورها.
به DNA به عنوان مولکول‌هایی فکر کنید که حامل کد ژنتیکی هستند مجموعه‌ای از دستورالعمل‌ها که به رشد و شکوفایی بدن و ذهن کمک می‌کنند.
قطعا DNA شما متفاوت از DNA سایرین است. باید گفت که DNA تعیین کننده بسیاری از ویژگی‌های شماست مانند رنگ چشم‌های‌تان یا صاف یا مجعد بودن مو‌های تان.
یافتن DNA در «قطعات نرم» حیوانات اندام ها، رگ‌های خونی، اعصاب، ماهیچه‌ها و چربی‌ها بسیار آسان‌تر است.
با این وجود، بخش‌های نرم یک دایناسور مدت هاست که از بین رفته اند. یان بخش‌ها یا تجزیه شدند یا توسط دایناسور دیگری خورده شده اند.
فسیل دایناسورها تنها چیزی است که از آن حیوانات ماقبل تاریخ باقی مانده است. این فسیل‌ها که ده‌ها میلیون سال در گل و لای، مواد معدنی و آب‌های باستانی غوطه‌ور شده‌اند از قسمت‌های سخت دایناسور مانند استخوان ها، دندان‌ها و جمجمه‌اش به دست آمده اند. ما فسیل دایناسورها را در زمین در بستر رودخانه‌ها، دریاچه‌ها و در کناره‌های صخره‌ها و کوه‌ها پیدا می‌کنیم. هر از گاهی فردی پیدا می‌شود و یک فسیل را در حیاط خانه‌اش پیدا می‌کند. اغلب فسیل‌ها کاملا نزدیک سطح هستند و معمولا در سنگ‌های رسوبی قرار می‌گیرند.
با فسیل‌های کافی دانشمندان می‌توانند یک اسکلت دایناسور بسازند چیزی که هنگام رفتن به موزه می‌بینید.
با این وجود، دانشمندان هنگام تلاش برای یافتن DNA در فسیل دایناسورها با مشکل بزرگی روبرو هستند.
مولکول‌های DNA در نهایت تجزیه می‌شوند. مطالعات اخیر نشان می‌دهند که DNA تخریب شده و در نهایت پس از حدود ۷ میلیون سال از بین می‌رود.
این مدت زمانی طولانی به نظر می‌رسد، اما آخرین دایناسور در پایان دوره کرتاسه از بین رفت. این زمان بیش از ۶۵ میلیون سال است. اگر امروز یک فسیل کشف کنید هر DNA دایناسور درون آن مدت هاست که از هم پاشیده شده است. این بدان معناست که تا آنجایی که دانشمندان می‌دانند و حتی با استفاده از بهترین فناوری موجود امروز نمی‌توان یک دایناسور را از DNA آن ساخت.
اگرچه برای یافتن DNA دایناسور خیلی دیر شده دانشمندان اخیرا چیزی تقریبا به همان اندازه جالب را یافته اند. آنان قطعات DNA را در فسیل‌های نئاندرتال‌ها و دیگر پستانداران باستانی مانند ماموت‌های پشمالو کشف کردند. این کشفی منطقی محسوب می‌شود. این قطعات کمتر از ۲ میلیون سال سن دارند خیلی پیش از این که تمام DNA تجزیه شود.
فقط برای سرگرمی، بیایید تصور کنیم که به نحوی زمانی در آینده پژوهشگران به قطعاتی از DNA دایناسورها دست یافتند. دانشمندان هنوز نتوانستند صرفا با تکه‌های به دست آمده یک دایناسور کامل بسازند. در عوض آنان باید این قطعات را با DNA یک حیوان امروزی ترکیب کنند تا یک موجود زنده ایجاد نمایند.
با این وجود، نمی‌توان آن موجود را یک دایناسور واقعی نامید بلکه یک هیبرید ترکیبی از دایناسور و به احتمال زیاد یک پرنده یا خزنده خواهد بود. فکر می‌کنید این ایده خوبی است؟ از این گذشته، دانشمندان فیلم‌های «ژوراسیک» این را امتحان کردند و می‌دانید آنجا چه اتفاقی افتاد.
طرز تهیه ترشی با انار؛ ۱۰ ترشی ترکیبی با طعمهای ترش و ملس 
۱۰ فیلم برتر شارلیز ترون / بهترین فیلم‌های شارلیز ترون که حتما باید ببنید 
اگر این ۹ویژگی را دارید، صاحب قلبی از طلا هستید 
بیوگرافی بازیگران جوکر ۲ فصل ۴ بانوان + عکسهای شخصی و حواشی سریال 
سفری به سرزمین باستانی الیمایی؛ حیرتانگیزین جاذبههای طبیعی و تاریخی مسجد سلیمان 
شخصیتمان در «آینده» چه شکلی می‌شود؟ آیا راهی برای پیشبینی هست؟ 
