چرا نه روسیه و نه آمریکا نمی‌خواهند برجام به نتیجه برسد؟

علی ماجدی در روزنامه اعتماد نوشت: جامعه امروز کشور حول دو محور اقتصادی و سیاست خارجی کشور متمرکز شده است؛ حذف ارز ترجیحی و پیامد‌های آن که منجر به دو تصمیم مهم در صحنه اقتصادی کشور شده است.

قیمت رسمی برخی از اقلام روزمره زندگی همه خانوار‌ها از جمله روغن، مرغ و تخم‌مرغ افزایش یافته و از سوی دیگر دولت به منظور کاهش فشار تورمی ناشی از اقلام فوق افزایش یارانه‌ها برای دهک‌های درآمدی تا ۹۰ درصد جامعه به میزان ۳۰۰ تا ۴۰۰ هزار تومان برای هر نفر در ماه را افزایش داده است.

بحث اقتصادی در این زمینه که آیا این افزایش پوشش لازم را برای کاهش معاش خانوار‌ها دارد یا خیر، مبحثی است که نیاز به نوشتار دیگری دارد مضاف بر آنکه می‌بایستی مشاهده کرد، در آینده نرخ تورم چند درصد افزایش یافته و نیز آیا سایر کالاها، اقلام و خدمات دیگر به چه میزان افزایش خواهد یافت.

بر مبنای نظریه‌های اقتصادی اگر تصور شود قیمت سایر کالا‌ها و خدمات ثابت می‌ماند با صراحت باید اعلام کرد در جامعه‌ای که در سال‌های اخیر تورم در حدود ۳۰ تا ۴۰ درصد است چنین تصوری خطا است و در آینده‌ای نزدیک شاهد افزایش قیمت‌ها خواهیم بود.

محور دیگری که مورد توجه قرار گرفته سفر انریکه مورا به ایران برای احیای برجام است. ملت ایران نیک می‌داند که موضوع هسته‌ای به مدت ۲۰ سال است که اگر نگوییم مهم‌ترین موضوع سیاست خارجی کشور بوده، یکی از اهم موضوعاتی است که نه تنها سیاست خارجی درگیر آن است، بلکه اقتصاد کشور را تحت تاثیر قرار داده است.

آنچه به نظر می‌رسد سیاست خارجی کشور به جای تفاهم و تامل با غرب، تقابل و تخاصم را برگزیده است نیز اقتدارگرایی را بر تعقل و تفکر و ژرف‌اندیشی در جهان پیچیده امروز در اولویت قرار داده است.

با نگاهی اجمالی به روند مذاکرات هسته‌ای حداقل بعد از اجرای کوتاه‌مدت برجام در چند سال اخیر می‌توان چنین ارزیابی نمود که نه روسیه و نه امریکا خواهان به نتیجه رسیدن برجام هر کدام نسبت به منافع ملی خود نیستند. امریکا با توجه به سابقه استعماری خود با عنایت به این مهم که روند عادی‌سازی روابط با جمهوری اسلامی ایران را دور از ذهن می‌پندارد...

ترجیح می‌دهد به هر بهانه‌ای مذاکرات را طولانی کرده تا کشور ایران نتواند به یک کشور عادی و بدون مساله از نظر آنان تبدیل شود، زیرا منافعی از سوی ایران برای خود در آینده نمی‌یابد.

با توجه به سیاست نگاه به شرق ایران و نیز روسیه با این تصور که اگر موضوع هسته‌ای حل شود، جایگاه روسیه در نزد ایران تضعیف شده حتی اگر رابطه با امریکا برقرار نشود، زیرا بر آن باور است رابطه ایران با اتحادیه اروپا گسترش خواهد یافت؛ لذا مناسب است اکنون با نگاهی با تفاهم و تامل به جای تقابل و تخاصم با کل جهان و به جای اقتدارگرایی سیاست تعقل و تفکر و دوراندیشی در جهان متلاطم امروزی را جایگزین کنیم. چه بسا نه تنها گشایش مهم در سیاست خارجی رخ خواهد داد، قطعا زمینه اولیه برای رشد و شکوفایی اقتصاد فراهم خواهد شد.