استقبال از هیات «زیمبابوه» ضرورت داشت؟

روزنامه اطلاعات نوشت: در حالی که جهان در هراس از انتشار سویه جدید و خطرناک ویروس کرونا موسوم به «اُمیکرون» تدابیر شدیدی را برای جلوگیری از ورود مسافر از آفریقا اتخاذ کرده، مقامات اقتصادی دولت دیروز میزبان هیأت‌هایی از کشورهای آفریقایی بودند که این ویروس در آنجا شیوع یافته است.

دیروز همزمان مقاماتی از کشور زیمبابوه و مالی در ایران حضور یافتند که اولی با مقامات وزارت تعاون دومی با سازمان نظام مهندسی معدن دیدار و ملاقات کردند.

نگاهی به محتوا و علت دیدارها، غیر ضروری و قابل لغو شدن آن را کاملاً نشان می‌دهد و ورود این هیأت‌ها در اوج انتشار سویه «اُمیکرون» سوالاتی جدی برای تداوم بی‌تدبیری در بستن به موقع مرزهای کشور و ناهماهنگی بین دستگاه‌های مسئول ایجاد می‌کند که ممکن است به قیمت جان بسیاری از شهروندان و رقم خوردن موج‌های جدید شیوع کرونا تمام شود.

سؤال این است که مثلاً نمی‌شد گفتگو درباره گسترش روابط اقتصادی با زیمباوه – کشوری که از سوی ایران و تمام کشورهای جهان به خاطر شیوع «اُمیکرون» ممنوع‌السفر شده است را به زمانی دیگر موکول کرد؟ یا امضای تفاهم‌نامه معدنی میان ایران و کشور مالی اقدامی فوری بود که مثلاً با لغو سفر، ضربه‌ای به منافع ملی بزند؟ ناهماهنگی میان دستگاه‌ها تا بدانجاست که همزمان با ورود این هیأت‌های آفریقایی به تهران، سازمان هواپیمایی کشوری ممنوعیت‌های مستقیم و غیرمستقیم سفر به کشورهای آفریقایی را اعلام کرده، اما باز سفر هیأت‌های زیمبابوه و مالی انجام شده است.

مروری در اخبار نشان می‌دهد هراس از انتشار سویه جدید کرونا، نشست وزرای عضو سازمان تجارت جهانی به عنوان بزرگترین رویداد تجاری جهان را در دقایق آخر لغو کرده و ۱۶۹ کشور از سفر به ژنو منصرف شده‌اند، آن‌گاه در کشور ما یک چنین غفلت‌هایی صورت می‌گیرد با وجود آنکه سویه «اُمیکرون» از پنج‌شنبه هفته قبل در جهان شیوع یافته و فرصت کافی برای لغو سفر این هیأت‌ها وجود داشته، اما باز هم دستگاه‌های مسئول در دقایق آخر این سفرها را لغو نکرده‌اند. چرا؟