پوریا پورسرخ: دوست داشتم جای گلزار باشم

پوریا پورسرخ با بیان اینکه گاهی به خاطر لحن و صدایش متهم به تقلید شده است، می‌گوید صدا و نوع بیانش در کار بازیگری گاهی باعث پیشرفت و گاهی هم مانع او بوده است.

این بازیگر سینما و تلویزیون که مهمان تلفنی برنامه رادیویی «پرانتز باز» با موضوع اهمیت صدا و لحن در بازیگری بود، درباره لحن صحبت کردنش در فیلم و سریال‌هایی که بازی کرده است، توضیح داد: ریتم صحبتم در این سال‌ها تندتر شد. یکی از کارگردان‌ها روی این موضوع حساس بود و تلاش می‌کرد تا من شمرده‌تر صحبت کنم. از حضورم در فیلم «ناسپاس» راضی نبودم؛ البته کار خودم را می‌گویم زحمت دوستان را زیر سوال نمی‌برم. بازی در فیلم «رستاخیز» را به خاطر همین پذیرفتم تا بتوانم جبران کنم، چون کار تاریخی بود و آقای درویش روی ریتم صحبت کردن بازیگران حساس بودند. آقای لطیفی هم که کارم را با ایشان شروع کردم حساسیت زیادی روی این مساله داشتند. در ابتدای کارم که بی تجربه بودم سعی می‌کردم در سریال «وفا» لحن عاشقانه‌ای به دیالوگ هایم بدهم. این سریال به موفقیت شخص خودم کمک کرد.

صحبت‌های پوریا پورسرخ در ادامه با اظهارات یکی از کارشناسان برنامه همراه شد، مبنی بر اینکه وقتی کار هنری‌اش را شروع کرد، برخی هفته نامه‌هایی که روی بورس بودند، درباره او چنین نوشتند که بازیگری در راه است که قرار است رقیب محمدرضا گلزار بشود؛ زیرا گلزار آن موقع معیار بود و محبوبیت داشت و چنین عبارتی به چهره و فیزیک توجه داشت. از طرفی در «وفا» که پوریا پورسرخ شیطنت‌های خاصی داشت، تند تند هم حرف می‌زد، قبل از فیزیک و چهره، صدا و بیان بود که بازیگر را به مخاطب معرفی می‌کرد.

این بازیگر در این زمینه یادآور شد: این مدل هفته نامه‌ها ایرادی داشت و آن این بود که کنترلش از دست ما خارج می‌شد و وقتی این اتفاق برای من افتاد، خیلی تحت فشار قرار گرفتم. یادم هست سر کلاس «کارنامه» بودیم که یکی از اساتید درباره آقای گلزار صحبت می‌کردند و می‌گفتند کسانی که صرف چهره دارند، ممکن است سال دیگر نباشند و سپس پرسیدند آیا کسی می‌خواهد جای گلزار باشد؟ از آن کلاس فقط من دستم را بالا بردم. بالاخره آقای گلزار سوپراستار است و جایگاه دست نیافتنی دارد. الان می‌بینیم که هنوز هم آقای گلزار هست. وقتی کسی طرفدار دارد باید به او احترام گذاشت و البته او هم مثل هر بازیگر دیگری، نقش خوب و بد دارد.

پورسرخ به صحبت هایش ادامه داد: بحث صدا به من داشت آسیب می‌زد و اَنگ تقلید می‌خورد. صدا، در بسیاری از مواقع باعث پیشرفت من شد و در بعضی مواقع هم که اَنگ تقلید می‌خورد، مقداری مانع بود.

او در این زمینه به بازیگران دیگری هم اشاره کرد و گفت: من معتقدم بازیگری مانند حامد بهداد در فیلم بد هم خوب بازی می‌کند، اما من در فیلم خوب، خوب و در فیلم بد، بد هستم؛ زیرا اصولا اهل چالش زیادی نیستم. نظرم را می‌گویم نظر کارگردان را می‌شنوم و می‌دانم نظر کارگردان ارجح است؛ بنابراین شکل همان چیزی که او خواسته می‌شوم. برای همین با بعضی از کارگردان‌ها که بیشتر حساسیت دارند، خروجی موفق تری دارم. در زندگی هم بسیار نصیحت پذیر و حرف گوش کن هستم.

«پرانتز باز» کاری از گروه برنامه‌های مستند و ترکیبی رادیو نمایش، دوم مهر ماه با عنوان سینمایی «عیار چهارده» به تهیه کنندگی و سردبیری مارال دوستی، اجرای مجید واشقانی و کارشناسی علیرضا بهرامی، نغمه دانش و فرانک آرتا، ساعت ۲۱ از موزه بتهوون به صورت زنده به روی آنتن رادیو نمایش رفت.