به گواهی تاریخ ایرانیان از دیرباز یکی از بنیانگذاران ساخت قند در جهان بودهاند؛ ولی سابقه تولید قند در ایران به روش صنعتی چندان طولانی نیست و میتوان گفت کارخانههای تولید قند در زمان پهلوی اول رونق گرفتند.
فراروـ از آنجا که شکر مهمترین ماده در پخت انواع شیرینی است، میتوان گفت شروع این هنر به زمان رضا شاه و سلطنت پهلوی بر میگردد که کارخانههای قند راه اندازی شدند و بعد از آن کافه قنادیها یکی یکی سر بر آوردند. هرچند ناصرالدین شاه قاجار در اقدامی ملی تصمیم گرفته بود به جای وارد کردن قند و شکر از روسیه و بلژیک به تولید داخلی قند وطنی اقدام کند، بخت با او یار نبود.
دولتهای فخیمه بیگانه که از جریان توتون و تنباکو دل خوشی نداشتند و از طرفی میدانستند ایرانیان چایشان را با مویز و توت خشک میخوردند، پس با فتوای «الیوم استعمال قند و شکر بای نحو کان محاربه با امام زمان است» به راحتی قندانها را میشکنند و ککشان هم از کمبود قند نمیگزد. القصه وارد میدان شدند و جوری تاختند که توانستند کارخانه قند و خط تولید ملی را طی فقط دوازده روز به تعطیلی بکشانند. ما در این ورق از کتاب تاریخمان فقط یک میرزای شیرزای کم داشتیم!