مبارزهای که چند روز قبل در شهر سوچی بین تینا آخوندتبار و صوفیا از روسیه برگزار شد، یکی از مهمترین مبارزههای تاریخ بوکس ایران به شمار میرود. این بوکسور روسی نفر دوم المپیک لندن و قهرمان فعلی جهان است و آخوندتبار اگر میتوانست او را شکست دهد، صاحب کمربند قهرمانی میشد.
مربی دختر بوکسور ایرانی میگوید او زندگیاش را روی رینگ گذاشته تا به هدف بزرگش یعنی قهرمانی در جهان برسد.
به گزارش «ورزش سه»، بازیگر سابق و بوکسور این روزهای ایران، اخیرا در یکی از مهمترین مبارزههای زندگی حرفهای خود به مصاف رقیبی از روسیه رفت؛ مبارزهای که بر سر تصاحب کمربند قهرمانی سازمان WBC به عنوان معتبرترین سازمان بوکس در جهان برگزار شد.
تینا آخوندتبار که توسط سجاد محرابی، بوکسور سابق تیم ملی مردان ایران هدایت میشود، نتوانست از سد نایب قهرمان سابق المپیک و قهرمان فعلی جهان بگذرد؛ اگرچه ۱۰ راند با او مبارزه کرد و این رقیب قدرتمند را به چالش کشید.
به همین بهانه با سجاد محرابی دقایقی به گفتگو پرداختیم تا از ماجرای این مبارزه و البته آینده حرفهای این دختر بوکسور ایرانی باخبر شویم.
مبارزهای که چند روز قبل در شهر سوچی بین تینا آخوندتبار و صوفیا از روسیه برگزار شد، یکی از مهمترین مبارزههای تاریخ بوکس ایران به شمار میرود. این بوکسور روسی نفر دوم المپیک لندن و قهرمان فعلی جهان است و آخوندتبار اگر میتوانست او را شکست دهد، صاحب کمربند قهرمانی میشد. باور کنید هیچ بوکسوری در ایران تا به حال در این سطح حرفهای مبارزه نکرده، چون هر کسی نمیتواند با قهرمان جهان مسابقه دهد.
با اینکه آخوندتبار ۱۰ راند در برابر این بوکسور قدرتمند روسی آن هم در کشور خودش جنگید و او را به چالش کشید، اما در نهایت شکست خورد. حیف شد، چون کمربند قهرمانی از دست رفت. از نظر من این شکست هم یک پیروزی بزرگ برای بوکسور ایرانی بود، چون او در برابر قهرمان جهان مبارزه میکرد.
مشکل ما این است که حمایت نمیشویم. هیچ کس پیگیر وضعیت آخوندتبار به عنوان یک دختر ایرانی نیست. او نام ایران را در جهان مطرح میکند، اما در ایران کسی باخبر نبود که آخوندتبار مسابقهای به این مهمی در پیش دارد. آخوندتبار نشان داد که دختران ایرانی میتوانند با ۴.۵ سال تمرین در بالاترین سطح مبارزه کنند. قطعا در آینده آخوندتبار از پس همین بوکسور روسی هم برمی آید.
کسی در ایران از این دختر بوکسور حمایت نمیکند. درست است که بوکس زنان در ایران رسمی نشده، اما حداقل مانع هم جلوی پایش نگذارند. ما برای گرفتن قهرمانی جهان مجبوریم در پارک تمرین کنیم و محلی برای تمرین به زور گیر میآوریم. البته که بحث دختر و پسر بودن نیست. خودم هم ۱۵ سال در تیم ملی بوکس بودم و از دوران قهرمانی فقط دنده و آبروی شکسته مانده است. باید چند روز دیگر هم دستم را عمل کنم.
واقعا حیف است که از این استعداد ناب یعنی تینا آخوندتبار حمایت نشود. او در مهد بوکس دنیا، یعنی روسیه که خیلی از قهرمانان جهان میترسند آنجا بوکس کنند، توانسته رقیب روسیاش را به چالش بکشد. همه بعد از این مبارزه تینا را تحسین کردند. حالا باید منتظر پیشنهادات بهتر بمانیم، چون تمامی سازمانها و اسپانسرها دنبال چنین ستارهای میگردند.
ما بدون هیچ اسپانسر و حمایتی به راهمان ادامه میدهیم. هزینهها را خودمان میدهیم و در نهایت هم بعد از ماهها تمرین شاید در یک مبارزه داوران حقمان را بخورند. نمیدانم تا کجا این وضعیت ادامه دارد، اما به هر حال باید در ایران هم بوکس زنان راه بیفتد، چون قانون فدراسیون جهانی است.
تینا آخوندتبار از زندگیاش گذاشته، از زیباییاش گذاشته و بازیگری را رها کرده تا به هدفش که قهرمانی جهان است، برسد. او برای دختران ایرانی و حتی مردان ایرانی یک الگو است. تا اینجا ۶ برد به دست آورده و نمایشی فوق العاده داشته. خودم بعد از ۲۰ سال مبارزه نتوانستم یک قهرمان جهان را اینطور به چالش بکشم. امیدوارم تینا به هدفش برسد.
زنده باد همه دخترای ورزشکار وطن که با هزاران محدودیت و مانع داردن به تلاششون ادامه میدن
قهرمان میبینیم