ظریف را با دست بسته به اقیانوس می‌فرستیم و انتظار شنا داریم

مسیح مهاجری در روزنامه جمهوری اسلامی نوشت: سالهاست که فعالان سیاسی ما در سطوح بالا حتی در مصادر مسئولیتی درگیر جنگ قدرت هستند و در حالی که وقت و امکانات را به دعوا بر سر قدرت تلف می‌کنند، جهان به سرعت مراحل پیشرفت را پشت‌سر می‌گذارد.

ببینید که دولتمردان ما بر سر اینکه برجام خوب است یا بد و اف‌ای‌تی‌اف خیانت است یا خدمت، چند سال وقت تلف کرده‌اند؛ و حالا هم داستان جدید اینست که امضاء سند همکاری ۲۵ ساله ایران و چین، کار درستی است یا نه؟ اگر چرخ‌های سیاست بر منوال گذشته بچرخند، قطعاً باید شاهد باشیم مدت‌ها هم درباره اینکه امضاء این سند خیانت است یا خدمت، وقت و امکانات کشور تلف شود.

من خودم به سند همکاری با چین انتقاد دارم با اینحال، نه امضاکننده آن را خائن می‌دانم و نه خود این سند را ترکمانچای می‌پندارم. از این پس نیز انتقادهایم را خواهم نوشت، ولی مؤدبانه و منصفانه، برخلاف آن همکار قدیمی که درباره مخالفین سند همکاری ۲۵ ساله ایران و چین نوشت: اگر احمق یا دیوانه نباشند، بی‌تردید در پی خیانت به کشورشان هستند و حالت چهارمی وجود ندارد!

عملکرد رسانه ملی هم که روشن است. در هر بخش خبری یکی از نوگزارشگرانش یا اندر مضرات برجام گزارش پخش می‌کنند و یا اندر مناقب سند همکاری با چین بدون آنکه نظر موافقان برجام و مخالفان سند را در گزارشهایشان دخالت بدهند. پخش «گاندو» هم که لابد یک مجموعه‌اش افاقه نمی‌کرد و لازم بود فصل دوم آن هم با بودجه مردم ساخته و پخش شود.

محمدجواد ظریف، وزیر امور خارجه زبردست و موفق و سرشناس بین‌المللی کشور ما چندین سال است که سیبل چنین اهانت‌هائی در پوشش انتقاد است. به او به خاطر امضاء سند همکاری ۲۵ ساله با چین انتقاد دارم، ولی در عین حال حمله به او را غیرمنصفانه می‌دانم. او را با دست و پای بسته به داخل اقیانوس می‌فرستند و می‌گویند شنا کن و در همان حال که او تلاش خود را برای شنا کردن با دست و پای بسته به عمل می‌آورد، آماج بیشترین تهمت‌ها قرارش می‌دهند.

کشور ما با این فرمان قطعاً هرگز موفق به حل مشکلاتش نخواهد شد. با اینهمه، بنگرید وفاداری ظریف به کشورش را که در پاسخ سؤالی درباره انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۰ می‌گوید: نامزد انتخابات نمی‌شوم. اگر دوستان گاندوساز بگذارند، همین کار فعلی را انجام می‌دهم.